گلونی

حیوانات اگزوتیک جای‌شان در خانه و کنار انسان‌ها نیست

حیوانات اگزوتیک جای‌شان در خانه و کنار انسان‌ها نیست

حیوانات اگزوتیک جای‌شان در خانه و کنار انسان‌ها نیست

حیوانات اگزوتیک جای‌شان در خانه و کنار انسان‌ها نیست

به گزارش گلونی انسان‌های نخستین، هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی با حیوانات داشتند.

حالا شاید نتوان گفت خیلی مسالمت‌آمیز، ولی با هم کنار می‌آمدند.

گاهی حیوانات، انسان‌ها را می‌خوردند و گاهی هم برعکس، انسان‌ها برای سیر شدن، حیوانات را شکار می‌کردند.

با گذشت زمان، فاصله محل زندگی انسان و حیات وحش بیشتر شد و کم‌کم شهرها باعث دوری بیشتر انسان‌ها از طبیعت شدند.

شاید حیوانات نفس راحتی کشیدند و فکر کردند دیگر از شر انسان‌ خلاص شده‌اند.

اما این خیال باطلی بیش نبود. تازه مشکلات شروع شد.

از بحث شکار و کشتن حیوانات که بگذریم، این روزها مشکل دیگری برای حیات وحش وجود دارد و آن هم علاقه برخی از ما به نگهداری حیوانات خاص در خانه است.

از آن‌جایی که بشر حسابی تنوع‌طلب است، از نگهداری حیوانات اهلی مثل سگ و گربه خسته شده و به دنبال حیوانات دیگری است.

حیوانات اگزوتیک جای‌شان در خانه و کنار انسان‌ها نیست

جانورانی که اصطلاحاً به آنها اگزوتیک می‌گویند. موجوداتی که از زیستگاه اصلی‌شان دور شده و به محلی دیگر آورده شده‌اند برای خوش‌آمد ما آدم‌ها.

این جانوران از سنجاب و خرگوش گرفته، تا ایگوانا و لاک‌پشت و مارهای پیتون در معرض خطر قرار دارند و به واسطه دوری از محل زندگی‌شان و طبیعت، گرفتار مشکلات زیادی می‌شوند.

البته در مواقعی صاحبان خود را هم گرفتار می‌کنند.

جانوران اگزوتیک ممکن است بیماری‌هایی داشته باشند که از حیوان به انسان منتقل شود.

اما خب، برخی از ما دیده شدن و متفاوت بودن را به همه چیز ترجیح می‌دهیم.

مهم نیست حیوان بیچاره در عذاب و سختی باشد، حتی حاضریم خودمان هم گرفتار مشکلاتی شویم ولی در عوض در اینستاگرام‌ عکسی شیک از ایگوانای خانگی‌مان بگذاریم و بنویسیم «من و ایگوانا همین الان یهویی.»

برای برخی از ما نگهداشتن انواع سگ‌ در ابعاد فنجانی تا فرغونی تکراری شده.

انواع گربه‌های ملوس و ولو  هم دیگر جذاب نیستند.

همان‌هایی که یک کپه مو هستند با دو چشم که گوشه‌ای لم داده‌اند و طوری نگاه‌مان می‌کنند انگار ما مقصر بودیم ببر نشدند و گربه ماندند.

حالا نگهداری حیوانات اگزوتیک مد شده و معلوم نیست تا چه زمانی قرار است ادامه داشته باشد.

شاید تا وقتی که مثلاً خبری از ماری پیتون برسد که گرسنگی‌اش را با صاحبش برطرف کرد؛ شاید هم نه.

پایان پیام

نویسنده: راضیه حسینی

خروج از نسخه موبایل