در شهر کتاب خرم آباد مردم به یاد استاد شجریان نوشتند
به گزارش گلونی درگذشت استاد شجریان یک ملت را غمگین کرد.
ملتی که با صدای استاد سالها خاطره داشتند.
با نوای آوازی، عاشقانه خواندند و با آهنگی هر چه از موسیقی و لذت آن بود درک کردند.
شجریان برای ایران یک صدا نبود. هویت آواز اصیل ایرانی بود. نغمهای که البته هیچگاه خاموش نخواهد شد.
همیشه در ذهن و قلب ما زنده است. آهنگهای او برای خیلیها خاطرهساز شد.
استاد شجریان منحصر به چند آواز و موسیقی نبود. یک اتفاق خارقالعاده در موسیقی ایرانی بود.
یک ایده، فکری نو. محمدرضا شجریان نیامده بود که فقط چند ردیف آوازی بخواند و نامش را در ایران به عنوان خواننده ثبت کند.
آمده بود تا طرحی نو در آواز و موسیقی ایران رقم بزند.
دلیل ماندگاری ایشان همین صاحب ایده و فکر بودن است.
شخصیتی که به آواز ایرانی بخشید و موسیقی سنتی را چنان زیبا خواند که جوانان نیز طالب گوش کردن و یادگیری این سبک شدند.
محمدرضا شجریان فراتر از یک خواننده بود. او محبوبیتی بین مردم داشت و دارد که مثالزدنی است.
میتوان در گوشه و کنار شهرها این محبوبیت را پیدا کرد.
در شهر کتاب خرم آباد مردم به یاد استاد شجریان نوشتند
هر جا که بتوان جمله یا کلمهای به یادگار برای استاد نوشت یا حرفی از او زد.
شهر کتاب خرمآباد جایی است که مردمی بودن استاد شجریان را در سطر سطر دفتری به نمایش گذاشته است.
شهر کتاب دفتری یادبود گذاشته برای آنها که به استاد شجریان علاقه و ارادت داشتند. تا هر چه در دل دارند بنویسند.
و بسیاری دلنوشتههای خود را در صفحات این دفتر به یادگار گذاشتند.
میتوانید عکسهای چند برگ از این دفتر و دلنوشتههای دوستداران استاد آواز ایران را ببینید.
این دفتر نشان و گواهی است از محبوبیت و مردمی بودن محمدرضا شجریان.
هنرمندی که هیچگاه از خاطر مردم ایران نخواهد رفت.
هیچگاه فراموش نخواهد شد، مانند بزرگان دیگر این سرزمین.
پایان یپام