روز جهانی پست و یاد روزهای خاطرهانگیز گذشته
به گزارش گلونی امروز ۱۸ مهرماه برابر با ۹ اکتبر در تقویم میلادی روز جهانی پست نامگذاری شده است.
یادتان میآید؟ تمام دلخوشیمان این بود که مامور پست زنگ خانه را بزند و ما بدویم به سوی در خانه تا نامهمان را تحویل بگیریم.
نامهای که احتمالا از طرف خانواده دایی، خاله، عمه یا عمو ارسال شده بود. با یک تمبر خوشگل روی پاکت نامه و شاید یک کارت پستال زیبا با عکسی از شکوفههای بهار داخل پاکت.
ارسال کننده نامه با دست خط خودش برایمان نوشته بود. ابتدا سلام و احوالپرسی و بعد ما را از احوال خودشان مطلع میکرد.
در آخر نامه هم معمولا آرزوی دیدار و سلامتی بود و خداحافظی و امضای نویسنده نامه. اگر نامه عاشقانه بود هم که احتمالأ یک قلب تیرخورده هم یا چشمی که یک قطره اشک از آن جاری است هم ضمیمه نامه میشد.
یادتان میآید؟ چه کیفی داشت اینکه حس کنی یک نفر در کیلومترها آنطرفتر برایت نامه نوشته.
اینکه تو برای یک نفر آنقدر مهم بودی که او به خاطر نامه نوشتن به تو یک روز رفته پاکت و تمبر و کارت پستال خریده و نشسته متنی زیبا نوشته و باز رفته و پاکت را داخل صندوق پست انداخته است.
این وقت گذاشتن و تلاش کردن، ارزش رابطهها را نشان میداد. اما حالا یک پیام خشک و خالی یا حتا یک استیکر پوچ و بیمعنی ارسال میشود و چند ساعت بعد طرف مقابل آن را سین کند.
یادتان میآید؟ چه ذوق و شوقی داشتیم وقتی میخواستیم به همراه خانواده برای یکی از اقوام یا آشنایان نامه بفرستیم؟ تمبرهای رنگارنگ و جذاب.
زبان زدم به لبهی پاکت نامه برای چسباندن در پاکت. انداختن پاکت نامه داخل صندوق پست و انتظار کشیدن برای دریافت جواب نامه. روزگار خوشی بود.
پست، شاید به اندازه لوازم ارتباطی امروز نمیتوانست به روز و به لحظه ما را به دوستانمان وصل کند؛ اما بالاخره به اندازه توان خود و تکنولوژی آن روزگار زحمت خودش را کشید و دلهای بسیاری را به هم نزدیک کرد و مادران چشمانتظار بیشماری را از حال فرزندانشان باخبر کرد.
یادتان میآید؟ اگر یادتان میآید پس روز جهانی پست بر شما مبارک باشد. یادآوری روزهای شیرین گذشته بر شما مبارک باشد.
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی