ناکجا آبادی به نام اینستاگرام که فرجامی ندارد
به گزارش گلونی این روزها احساس می‌کنم بیشتر از هر وقت دیگری اشباع شده‌ام، از دیدن خودنمایی‌های کسان و ناکسانی که قلمرو حکومتشان شده است اینستاگرام و سر تا پای فضای مجازی را از عقده‌هایشان، پر کرده‌اند.
«عکس عجیبی بگیر و بگذار در پیجت تا فالور جمع کنی!»
«عروسی کنید و با اداهای مصنوعی سعی کنید خودتان را عاشق نشان دهید».
«در بالکن ویلای بابا و یا ویلای هفت پشت غریبه‌ای که تورش کرده‌ای، آنجای عمل شده‌ات را سمت دوربین بگیر و با یک گیلاس آبکی و ژست لاکچری لایف گرفته، ادای خوشبخت‌ها را در بیاور!»
«تا از ایران خارج شدی جلوی دوربین قر و قمیش بده و هنوز هر را از بر تشخیص نداده‌ای در بیوی پیجت بزن مربی دنس!
ناکجا آبادی به نام اینستاگرام که فرجامی ندارد
بعد سایت‌های قمار تبلیغ کن و کپشن بزن، موفقیت راحت به دست نمی‌آید».
«با دوست پسرها و دوست دخترهای رنگ و وارنگت سفر برو!
بعد جلوی دوربین قهقه‌های عربده مانند بزن و وانمود کن که خیلی بهتان خوش می‌گذرد.
درصورتیکه عقده از مردمک چشم‌هایت فوراره می‌زند و حتا اگر خودت را تکه‌پاره کنی، باز هم نمی‌توانی عقده‌های زیر خاکستر مانده روحت را با خوشبختی‌های کذایی پنهان کنی».
و الا ماشاءالله! موارد دیگر که انگار عده‌ای مسابقه خودنمایی گذاشته‌اند تا به بقیه مردمی، که از صبح تا شب برای لقمه به لقمه زندگیشان در حال مبارزه‌اند القاء کنند که: «چون در جایگاه ما نیستید، بدبخت ترین موجودات روزگارید! و کلید سعادت و ثروت در دستان ماست».
حالم بهم میخورد! از این منجلاب و نمی‌دانم آخرش قرار است به کجا برسد و چه چیزی می‌تواند منجر به توقف این جنگ پوچ شود.
پایان پیام
نویسنده: نفیسه خدابنده‌لو