روستای لیروک از توابع الیگودرز نماد توزیع ناعادلانه امکانات
به گزارش گلونی در زمانه‌ای که دانش‌آموزان پایتخت و شهرهای بزرگ ایران دغدغه‌ای به جز سرعت اینترنت خود ندارند، دانش‌آموزان مناطق محروم زیر سقف آسمان و روی سکوهای خاکی می‌نشینند تا درس بخوانند.
روستای لیروک
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
روزگار غریبی است نازنین. پدران و مادران این دانش‌آموزان نمی‌دانند دعا کنند باران ببارد تا محصول کشاورزی خوبی داشته باشند یا خدا خدا کنند باران نبارد تا فرزندشان زیر باران خیس نشود و کتاب‌هایش از بین نرود. چون دیگر توان خرید کتاب جدید ندارند.
روزگار غریبی است برادرجان. در دوره‌ای که بچه‌های شهری روی تخت با مبل خانه‌شان دراز می‌کشند و همانطور که به صحبت‌های معلم خود در تبلت گوش می‌کنند تنقلات می‌خورند، بچه‌های روستاهای محروم روی تپه‌ای اطراف و بلندی‌های بادگیر و سرد باید گوشی موبایل خود را رو به آسمان بگیرند تا پیامی رد و بدل شود.
روزگار غریبی است خواهرجان. توزیع ناعادلانه خدمات و رفاه در کشور بی‌داد می‌کند.
برخی مدارس در تهران و شهرهای بزرگ میلیون‌ها تومان شهریه می‌گیرند و نمایندگان مجلس آینده کشور را پرورش می‌دهند درحالی که چندصد کلیومتر آنطرف‌تر مدارسی هستند که در و پنجره ندارند. چون اصلا دیوار ندارند.
روزگار غریبی است رفیق. در قرن بیست و یکم میلادی هستیم. در آخرین روزهای قرن حال حاضر هجری شمسی به سر می‌کنیم. موبایل‌های پرنده تولید شده است.
مردم از خیارشور گرفته تا یخچال خانه خود را اینترنتی سفارش می‌دهند. نامه‌ها و بسته‌های پستی با پهپاد جابه‌جا می‌شوند.
جلسات خانوادگی و دوستانه و اداری و آموزشی به‌طور آنلاین برگزار می‌شوند و هزاران خدمات نوین دیگر اما همین بغل، بیخ گوش‌مان، در کشور خودمان، کودکانی هستند که مدرسه‌شان حتا دستشویی هم ندارد.
بله رفیق عزیزم. این بزرگترین شکاف موجود است. این نماد و سمبل توزیع ناعادلانه قدرت و خدمات و رفاه است.
کلیپ مربوط به مدرسه لیروک است. روستای لیروک از توابع شهرستان الیگودرز با بیش از ۴۴ خانوار سکنه فاقد جاده دسترسی است.
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی