کودکان در کرونا چه زجری می‌کشند؟
کودکان در کرونا چه زجری می‌کشند؟
به گزارش گلونی با همه‌‍گیری کرونا، سبک زندگی خیلی‌ها تغییر کرد. ساعت کاری کارمندان کمتر شد، برخی سازمان‌ها به دورکاری پرداختند، آنلاین و غیر حضوری شد و ساعات کاری کادر درمان بیمارستان‌ها چند برابر شد.
خیلی از مغازه‌ها و فروشگاه‌ها به فروش غیرحضوری روی آوردند و تاکسی‌ها هم موظف شدند یک مسافر کمتر سوار کنند.
باشگاه‌های ورزشی، کتابخانه‌ها، مهدهای کودک، مراکز تفریحی تعطیل شدند. عده‌ای از کار بیکار و به خاک سیاه نشستند. رسانه‌ها هر روز اعلام می‌کنند از خانه خارج نشوید، مسافرت نروید…
خلاصه خیلی چیزها در رسانه‌ها گفته شد. از رعایت نکات بهداشتی و شستن سیر تا پیاز آنچه از بیرون می‌خرید و…
کودکان در کرونا
اقشار زیادی به خاطر کرونا متضرر شدند اما به نظر می‌رسد کودکان معصوم و بی‌دفاع، آسیب پذیرترین اقشار جامعه هستند.
بچه‌هایی که عاشق بازی و تحرکند، در آپارتمان‌های چهل، پنجاه متری حبس شده‌اند.
حتی نمی‌توانند بالا و پایین بپرند. مبادا صدای همسایه پایینی دربیاید. پارک هم که نمی‌توانند بروند. مهد کودک هم که تعطیل است.
خانه اقوام و دوستان هم مجاز نیستند بروند. پدر که سر کار است. کودک می‌ماند و مادر. مادری که به جز کارهای خانه، شستن و ضدعفونی کردن تمام خرید‌ها هم به کارش اضافه شده است.
مادری که قبل از کرونا هرگز گوشی تلفن همراه دست فرزندش نمی‌داد. تلویزیون را هم بسیار محدود کرده بود در حد روزی دو ساعت؛ به جایش روزی دو، سه ساعت فرزندش را به پارک می‌برد.
کودکی که بخشی از روز با کودکان همسایه در حیاط بازی می‌کرد. ساعتی هم در خانه با مادرش بازی می‌کرد.
حالا بازی در حیاط و پارک و مهمانی در خانه دوستان و اقوام و مهد کودک و خانه بازی فشرده شده در تماشای تلویزیون و بازی در خانه و متاسفانه بازی با گوشی و تبلت که روزگاری نه چندان دور در همان خانه به کل ممنوع بود!
مادر که کتاب‌های بسیاری در فواید بازی با کودک، فعالیت در فضای باز و ارتباط کودکان با طبیعت و با سایر کودکان خوانده و از سویی دیگر کتاب‌هایی در باب مضرات تلویزیون و گوشی و رسانه‌های مجازی برای کودکان مطالعه کرده، حالا بعد از ماه‌ها مبارزه با رسانه‌ها، دیگر درمانده شده است.
مادر شکست را پذیرفته و رسانه‌ها پیروز شدند.
مگر یک مادر چند ساعت در روز می‌تواند به بازی با کودکش اختصاص بدهد؟ آخر چقدر نقاشی و رنگ‌آمیزی و خاله بازی و مدرسه بازی و جنگل بازی و بازی‌های جدید و من درآوردی؟
او دیگر زمانی برای خود و کارهای خانه ندارد. مجبور است تلویزیون را روشن کند. تازه بسیار از تلویزیون ممنون است که دست کم ساعاتی کودکش را مشغول می‌کند و او می‌تواند به کارهایش برسد.
هر چند که خودش دیگر نمی‌تواند برنامه مورد علاقه‌اش را ببیند، استراحت کند، مطالعه شخصی داشته باشد و…
همان مادری که تا یکسال قبل، فقط دقایق محدودی به فرزندش اجازه دسترسی به گوشی همراه می‌داد، حالا باید پا‌‌به‌پای برنامه شاد بنشیند و درس‌ها را با فرزندش مرور کند؛ دیگر فرصتی برای فراغت و تجدید انرژی خودش نمی‌یابد.
کاش مسولین و برنامه‌گزاران، در کنار محدودیت‌هایی که برای خانواده‌ها برمی‌شمارند، راهکارهایی هم برای گذراندن این روزهای کرونایی ارایه می‌دادند و علاوه بر سلامتی، به افزایش نشاط در جامعه هم می‌اندیشیدند که اهمیت و ضرورت سلامتی روحی کمتر از سلامت جسمی نیست.
مخصوصا سلامتی فرزندانی که قرار است روزی صاحبان این مرز و بوم باشند.
پایان پیام
نویسنده سمیه فراهانی
کد خبر : 187554 ساعت خبر : 2:16 ب.ظ