خورجین بافی بافته‌ای هنرمندانه از نقوش هندسی

خورجین بافی بافته ایی هنرمندانه از نقوش هندسی

به گزارش گلونی خورجین بافی هنر زیبای دست هنرمندان اکثر مناطق روستایی و جوامع عشایری است که این بافته را در نقوش هندسی و با زیبایی و ظرافت تولید می‌کنند.

مواد اولیه آن از پشم‌های رنگی، نخ پنبه‌ای و گاه موی بز است که از آن جهت حمل ونقل پشت دوچرخه و موتور و یا چهارپایان استفاده می‌شود.

خورجین چیست؟

زمانی که می‌خواهند از حیوانات باری بار بکشند خورجین بهترین گزینه برای قرار دادن بار‌ها بر روی حیوانات است.

خورجین‌ها از به هم پیوستن دو جوال تشکیل می‌شوند.

زمانی که کوچ نشینان قصد کوچ دارند خورجین‌ها تمامی وسایل با ارزش آن‌ها را حمل می‌کنند و نقش گاوصندوق را برای این افراد دارند.

 انواع خورجین

 خورجین‌ها در ابعاد متنوع بافته می‌شوند:

1. خورجین‌های بزرگ برای حیوانات که پالان دوزی هم یکی از مهم‌ترین آن‌هاست.
2. خورجین‌های مخصوص موتورسیکلت و دوچرخه.
3. خورجین‌های مخصوص انسان:

• خورجین‌های یک لت دارای بند بوده و مانند کیف روی شانه قرار می‌گیرند. و به این نوع خورجین چنته نیز گفته می‌شود.
• خورجین‌های دو لت را روی شانه افراد قرار می‌دهند به طوری که یک لت خورجین روی سینه و لت دیگر روی پشت فرد قرار می‌گیرد. در اینجا ابعاد خورجین نسبت به دیگر خورجین‌ها کوچک تر است.

نحوه بافتن

در بافت خورجین از ساده ترین ابزار استفاده می‌شود که عبارت‌اند از:

• دار از ثابت و گردان
• پنجه یا دفتین جهت کوبیدن پودها
• چوب راست به نام «پهنا» که دو طرف آن سوزن است.

پهنا به تعبیری پهنای خورجین را متعادل و حفظ خواهد کرد. بدین شما که  بعد از اینکه خورجین تا حدی بافته شد برای اینکه لبه‌های خورجین جمع نشود نصب می‌شود.

در پایان زمانی که خورجین از دار درآمد. لبه‌های آن را جهت ایجاد کیسه در اندازه دلخواه می‌دوزند. لبه خورجین باید با استفاده از نخ‌های رنگی شیرازه دوزی شود این کار علاوه بر محکم شدن دوخته شما زیبایی دو چندانی به خورجین می‌دهد.

پایان پیام

نویسنده: محمد شهبازی