زیرساخت امید در جامعه فراهم است؟

زیرساخت امید در جامعه

به گزارش گلونی اولین نشست از نشست‌های باشگاه گفتگو، از مجموعه کلان‌برنامه‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با عنوان «چشم‌اندازهای امید اجتماعی» چهارشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۹ با حضور دکتر هادی خانیکی (استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی)، رسول صدرعاملی (سینماگر) و اسماعیل امینی (نویسنده و شاعر) ، به دبیری مصطفی اسدزاده (دکتری سیاستگذاری فرهنگی) به صورت آنلاین برگزار شد.

رسول صدرعاملی در پاسخ به این سوال که در سینما چگونه می‌توان به ارتقای امید اجتماعی پرداخت، اظهار داشت: ما امروز در یکی از روزهای سال ۹۹ در شرایطی صحبت از امید اجتماعی می‌کنیم که دچار چالش بسیار جدی و خوف‌انگیزی هستیم.

به‌طوری که در هیچ دوره‌ای از تاریخ بشریت، همانند روزهای امروز را چه در کشور خود و چه در جهان تجربه نکرده‌ایم.

بنابراین در این شرایط وقتی صحبت از امید می‌کنیم، گویی راجع‌به هوا و اکسیژن صحبت می‌کنیم.

امیدبخشی و درست‌کردن چشم‌انداز، بخشی از قواعد اصلی حرفه ما است. یعنی یک فیلم خوب، رمان خوب و شعر خوب وقتی به دل می‌نشیند و جامعه را شکوفا می‌کند که به ما امید ببخشد و ما را برای ادامه زندگی تشویق کند.

اما برای اینکه بتوانیم درک درستی از موضوع داشته باشیم، باید ببینیم جامعه برای داشتن امید، چه زیرساخت‌هایی فراهم کرده و در چه شرایطی هستیم.

زیرساخت امید در جامعه

اگر بتوانیم ابتدا واقع‌بینانه به مسائل خود نگاه کنیم و از حرف و شعار دست برداریم، به عبارت دیگر از لابه‌لای زندگی مردم و زندگی خصوصی خود بفهمیم که چقدر امیدوار هستیم، در این‌صورت شاید بتوانیم درک درستی از موضوع داشته باشیم.

او با تأکید بر اهمیت همکاری میان بخش‌ها و افراد مختلف در ارائه یک کار خوب، افزود: من مشکلی نمی‌بینم در اینکه سینما و عرصه هنر بخواهد تولیداتی داشته باشد که مخاطب را برای ادامه زندگی بر سر شوق بیاورد.

من به‌عنوان یک فیلمساز خودم را جدا از عرصه ادبیات، موسیقی و … نمی‌بینم؛ باید با آن‌ها باشم تا بتوانم اثری خوب بیافرینم.

لذا باید بتوانم با نویسندگان خوب، فیلمسازان خوب، با افراد نخبه و دیگر افراد در ارتباط باشم تا بتوانم کاری کنم که مخاطب به شوق بیاید.

بنابراین گروه‌های مختلف افراد باید بتوانند با بهره‌گیری از یکدیگر به بالندگی برسند که این مسأله خود مستلزم زیرساخت‌هایی‌ست که بزرگان جامعه باید بتوانند آن را ایجاد کنند.

پایان پیام