انجیلی یا درخت آهن چه‌ جور درختی است؟

انجیلی یا درخت آهن چه‌جور درختی است؟

به گزارش گلونی فرزانه حبیبی دکترای سیستماتیک گیاهی نوشت: درخت انجیلی، درخت آهن، دمیرآغاجی (در کشور آذربایجان) نام‌هايی است که به این میراث ارزشمند در جنگل‌های باستانی کشورمان داده‌اند.

نام علمی این گیاه Parrotia persica است و اگر به پسوند persica دقت کنید اهمیت این گیاه را بهتر درک خواهید کرد.

این درخت زیبا بومی جنگل‌های شمال ایران و تالش آذربایجان است که با تاریخچه‌ای کهن از دوران میوسن زمین شناسی (۲۳ میلیون سال قبل) به عصر ما رسیده است!

انجیلی قامت بلندی دارد و تا ۲۵ متر هم می‌رسد.

یکی از جذابیت‌های این درخت شکل تنه آن است که با ساقه‌هایی که به یکدیگر جوش خورده‌اند فرم تنه درخت را نامنظم می‌سازد و باعث اشکال بسیار زیبائی در درخت می‌شود.

برگ‌های انجیلی ساده و تقریبا بیضی شکل‌اند که در پائیز با رنگ‌های حنائی، سرخ، ارغوانی، جگری و رنگ‌های مشابه، جنگل‌های هیرکانی را در فصل خزان زینت بخش‌اند.

گل‌ها، یاقوتی رنگ‌اند و میوه آن کپسول خشک چوبی و تخم مرغی شکلی است که در درون هریک دو دانه قهوه ای رنگ دیده می‌شود.

در سایر کشورها از کالتیوارهای مختلف این گونه در مهندسی فضای سبز به خاطر رنگ پاییزی چشم‌نواز برگ‌ها، اشکال متنوع تنه در زمستان بدون برگ درخت و استحکام آن استفاده می‌شود.

اما ما هم وطنان این گونه؛ که در لیست گیاهان در حال انقراض سازمان ملل قرار دارد و فقط در شمال ایران زیست می‌کند، از چوب‌هایش برای روشن کردن آتش در جنگل استفاده می‌کنیم!

با کاشت گونه‌های مهاجم و سریع‌الرشد، رویشگاه‌هایش را محدود می‌کنیم و با ریختن زباله پس از هربار تفریح در جنگل‌هایی با میلیون‌ها سال قدمت علاوه براینکه احتمال آتش‌سوزی را افزایش می‌دهیم، آن همه زیبایی این فسیل زنده را هم به تباهی می‌کشیم.

خلاصه کاری نیست که برای از بین بردنش نکنیم و او همچنان مقاومت می‌کند اما نمی‌دانیم آیا نسل‌های آینده ما می‌توانند از این زیبایی لذت ببرند یا مثل تمام داشته‌های سابق‌مان باید تصویرش را در کتاب ها ببینند و حسرت به دل بمانند!

در باغ نوتریکا، سعی کرده‌ایم بجای درختان زینتی وارداتی از آنچه که داریم و بومی این آب و خاک است بکاریم و لذت ببریم.

برای آگاهی بیشتر این صفحه اینستاگرامی nutricagdn را ببینید.

پایان پیام