گل آقا در هشتاد و سومین جلسه مکتب خانه طنز
نکته: لطفا برای لود شدن ویدئو به پایین این برگه بروید و روی «خروج از نسخه موبایل» بزنید تا بتوانید ویدئوها را ببینید.
به گزارش گلونی روز دوشنبه مورخ 24 آذر 99، هشتاد و سومین جلسه مکتب خانه طنز آنلاین به صورت کارگاهی و آنلاین، در فضای اسکای روم برگزار گردید.
در این کارگاه که طبق روال، «رضا ساکی» روش‌ها و شیوه‌های نگارش طنز را آموزش می‌دهد، تحلیل و بررسی دو طنز نوشته از نشریه گل‌آقا صورت گرفت.
دو طنز نوشته گل آقایی مذکور، «بگیر ول کن» و «سمینار رشوه و رشوه خواری» نام داشت که در سال ۱۳۷۰ به قلم «کیومرث صابری فومنی» نوشته و در ستون «دو کلمه حرف حساب» منتشر شده بود.
شیوه نگارش هر دو طنز نوشته با کوچک نمایی اغراق‌آمیزی از دو ناهنجاری اجتماعی همراه است.
گل آقا در هشتاد و سومین جلسه مکتب خانه طنز
در «بگیر ول کن»، کار عبث و بیهوده مسؤلین در زمینه مبارزه با متخلفین مورد توجه قرار می‌گیرد که به شکلی روان بیان می‌دارد، همانطور که متخلفین در انجام فعالیت‌های خلافکارانه خود مداومت دارند، مسؤلین نیز در گرفتن و ول کردن خلافکارها استمرار دارند.
به طوریکه با اشاره به خبری از روزنامه کیهان، مباهات می‌کند به چنان مسؤلینی که حداقل سالی یکبار خلافکاران را می‌گیرند و ول می‌کنند تا کاملاً بیخ و پی اقداماتشان مستحکم گردد.
در «سمینار رشوه و رشوه خواری» نیز آنقدر وجود این معضل اجتماعی را در اجتماع نادر می‌داند که گویا رشوه و رشوه خواری فقط در حد شایعاتی است که میان مردم دست به دست می‌شود، تا حدی که بحث در این مورد را «بی‌نمک» می‌پندارد.
در ادامه نیز توصیه می‌کند که وجود این شایعات ممکن است در آینده معضلاتی را ایجاد کند. پس بهتر است سمینارهایی ایجاد شود که مضرات رشوه و رشوه خواری را برا آیندگان تشریح نماید.
به هر ترتیب این دو طنز نوشته به خوبی نشان‌دهنده شیوه نگارش طنز در دهه ۶۰ است که پیشرو آن کیومرث صابری فومنی با نشریه گل آقاست.
طنزی در لفافه که هر شهروندی حتا با دانش مختصری در زمینه علوم اجتماعی، و یا حتا آنهایی که مرتکب خطاهایی آن چنانی می‌شوند، آنرا درک می‌کنند و حلاوتش را می‌چشند.
پایان پیام
نویسنده: بهاره حاصلیان