آمار جانباختگان زلزله بم بعد از ۱۷ سال اعلام شد
دست کم ۳۴ هزار نفر در زلزله بم جان باختند
به گزارش گلونی رئیس سازمان مدیریت بحران کشور به بازخوانی مدیریت بحران در زلزله بم پرداخت.
وی جانباختگان زمین لرزه بم را به طور رسمی حدود ۳۴ هزار نفر و مجروحان آن را بیش از ۲۰۰ هزار نفر اعلام کرد.
به این ترتیب، آن صبح جمعه سیاه که «شکافت فرق زمین و سپیده دم لرزید»، زلزله در یک دقیقه، بیشتر از یکسال پاندمی کرونا، جان و سلامتی گرفت.
اسماعیل نجار در نشست بازخوانی مدیریت بحران در زلزله بم، یکی از ویژگیهای زلزله بم را، درسآموزی آن و منجر شدن آن به ایجاد زیرساختهای ویژه زلزله، در کشور بیان کرد.
آمار جانباختگان زلزله بم
شاید باورش سخت باشد اما در زلزله بم، حتی تا ظهر روز بعد از حادثه، کانون زلزله مشخص نبوده است.
سالها از زلزله گذشته و بم دوباره ساخته شده است، اما آیا نگاه ما و مدیران کشور به زلزله و سایر بلایای طبیعی اصلاح شده است؟
در اینکه زیرساختها بعد از هفده سال شاهد تغییرات مثبتی بوده شکی نیست.
البته که ما بسیار پیشرفت کردهایم و خانههای خوبساخته بسیار داریم اما هنوز جای آن هست که بپرسیم:
اما آیا این تغییرات کافی بوده است؟
آیا تکرار تجربههای مشابه در کرمانشاه، ثلاث باباجانی و …
ما را به حد قابل قبولی از ایمنسازی و مدیریت بحران در حوادث طبیعی رسانده است؟
آیا امروز پس از گذشت هفده سال از زلزله بم، ما در رخدادهای طبیعی و تکرار حوادثی مثل سیل و زلزله، دیگر با کمبود منابع و امکانات و تجهیزات امدادی روبه رو نیستیم؟
آیا مدیریت ما بعد از سالها تجربه، در حوادث دیگر گرفتار موازیکاری نمیشود؟
آیا دیگر در مناطق زلزلهزده کسی دلیل سوءمدیریت یا ناشیگری، جانش را از دست نمیدهد؟َ
آیا تلاشهای ستاد بحران برای ایمن سازی دست کم ساختمانهای عمومی و اماکن مذهبی در این سالها کافی بوده است؟
ایران پر از حادثه
همه میدانیم ایران روی گسلهای مختلف و خطوط فعال زلزله قرار گرفته است.
میدانیم کلانشهرهای ما به دلیل ساختار غیر استاندارد شهرسازی و اختمانهای فرسوده و غیرایمن، هرکدام بم دیگری هستند.
میدانیم سر سیاه زمستان وقتی هواشناسی هشدار بارندگی داده، وقت کوهنوردی نیست.
میدانیم از بین رفتن جنگلها و تخریب محیط زیست، پیش درآمد سیل و خرابی است.
اما باز هم به ندانم کاریها، به سوء مدیریتها، به تکرار اشتباهاتمان ادامه میدهیم.
با اینکه ویروس بیتوجهی مثل کرونا به خانه ما هم رسیده باز هم مرگ را برای همسایه میدانیم و یادمان میرود که:
«زمين را میکشند از زير پامان مثل بم يکروز / نمیبينيم در آيينه خود را صبحدم يکروز»
(علیرضا قزوه)
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی