بودجه ۱۴۰۰ به شدت بوی نفت میدهد
به گزارش گلونی رئیس سابق دیوان محاسبات کشور در برنامه «تهران۲۰» گفت: با بررسیهای به عمل آمده، لایحه بودجه ۱۴۰۰ به شدت بوی نفت میدهد.
دکتر عادل آذر، درباره شرایط آینده اضافه کرد: «در سال ۱۴۰۰ شرایط ما سختتر از سال ۹۸ نخواهدبود.»
نزدیکترین مواجهه من با نفت برمیگردد به چهار سالگی و تماشای آقاجان وقت پرکردن بخاری نفتی.
اما به هرحال به عنوان یک ایرانی در این زمینه خودم را صاحبنظر میدانم.
به ویژه که سالهاست با وعده آمدن نفت بر سر سفره، روزگار گذراندهام.
و هر طور بوده خودم را رساندهام به امروز و وقت جمع شدن کل سفره.
خیلی از ایرانیها مثل من با بوی نفت مشکلی ندارند.
اصلا پمپ بنزین که میروند جگرشان حال میآید.
و آقای همسایه که پشت بامش را ایزوگام میکند، از بوی قیر و دیگر مشتقات نفت، کیفور میشوند.
بودجه ۱۴۰۰ به شدت بوی نفت میدهد
برای ما بوی نفت دادن بودجه هم تعبیرش خوب است.
و لابد میتواند خبر خوبی باشد که تیتر درشت خبرگزاریها شده است.
اما زن داییمان که دکترای اقتصاد دارد و ما چشم دیدنش را نداریم معتقد است، که خبر بدتر از این نمیشود.
او عقیده دارد که نفت بوی گندی میدهد.
مخصوصا اگر از لابهلای لایحه بودجه به مشام برسد!
او میگوید بودجه مملکتی مثل ما باید بوی ناب گلاب قمصر و زعفران قائنات بدهد.
او معتقد است اگر کرونا نبود خودش میرفت و یک بشکه نفت میچپاند در حلق تاجران اسپانیا که زعفران ایران را به اسم خودشان صادر میکنند.
او فکر میکند همین فرش های گل باقالی و نمدهای دهاتمان شرف دارد به صد میلیون بشکه نفت.
آن هم نفتی که با این قیمت، نفتکشها باید سر راه تا ونزوئلا، مسافر بزنند تا خرج سفرشان در بیاید.
زندایی نازنین ما میگوید: میشود عوض فروختن نفت به مردم و پرکردن جیب دولت در دوره تحریم، گل و گیاه دارویی صادر کرد!
خجالت هم چیز خوبی است!
دختره هنوز پایش به خانواده نرسیده، نشسته زیر پای آقاجان که به جای کاشتن هندوانه وسط کویر، بهتر است گل گاو زبان و اسطوخدوس بکارد.
تازه از خانجان قول گرفته خانه شان را نکوبند عوضش دستی به سر و رویش بکشند برای پذیرایی از توریست خارجی.
من که خام این حرفها نمیشوم و گول لبخندهای امیدوار زندایی را نمیخورم.
او میخواهد تاریخ صادرات اختلاسگر و متهم بانکی را،با صنایع دستی و سینما و گوجه خیار و شنبلیله، به گند بکشد.
او چشم ندارد ببیند ما سرمان را بین چهارتا کشور دیگر بالا گرفتهایم.
و به اینکه کلی از ذخائر نفتي جهان واس ماست، فخر میفروشیم.
او معتقد است که ارزش پول ملی بسیار مهمتر از تعداد بشکههای نفت است.
اما من مطمئنم او مشکلی چیزی دارد و همه این بهانهها فقط و فقط برای بیزاری او از بوی نفت است.
آخر کدام زن عاقلی از بوی نفت بدش میآید؟
کاش میشد تدبیر و امید او را عوض بشکه نفت صادرکنیم تا اقتصاد آنها با مغز به زمین بخورد و برنخیزد.
بیش از این عرضی ندارم. لطف عالی متعالی.
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی