خفاش میوه خوار مصری
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است دربارهی خفاش میوه خوار مصری آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول سر و بدن ۱۱۸ تا ۱۴۸ میلیمتر، طول ساعد ۸۴ تا ۹۹ میلیمتر، طول دم ۸ تا ۱۹ میلیمتر و وزن ۱۰۰ تا ۱۷۰ گرم است.
بزرگترین خفاش و تنها خفاش میوهخوار ایران است.
دارای صورتی روباه مانند، دم بسیار کوتاه و پردههای میانرانی تحلیل رفته است.
انگشت دوم دارای چنگال (ناخن).
فاقد گوشک است و لبههای گوش به هم میرسند.
رنگ بدن در پشت خاکستری تیره تا قهوهای و در سطح شکمی اندکی روشنتر است.
نرها در ناحیه گلو غدد ترشح کننده مواد بودار دارند و موهایشان سیخ است.
چشمهای درشتی دارند که برای دید در شب مناسب است.
دوریختی جنسی وجود دارد و نرها از مادهها بزرگترند.
ویژگیهای زیستی: شب فعال است و فعالیتش هنگام طلوع و غروب به اوج میرسد.
کلنیها معمولا از ۵۰ تا ۵۰۰ فرد تشکیل میشود اما در مواردی تا ۳ هزار فرد هم گزارش شده است.
در برخی مناطق مهاجرت ارتفاعی دارد.
برای جهتیابی با زبان کلیکهای شنیداری تولید می کند.
از میوههای بسیار رسیده و نرم مانند خرما، انجیر، زردالو، مرکبات و سیب تغذیه میکند.
ظاهرا در ایران میوه کنار (Ziziphus) نیز مصرف میکند.
چندهمسر است و سالی یک یا دو بار تولید مثل میکند.
آبستنی نزدیک به ۴ ماه طول میکشد و هر بار یک نوزاد به دنیا میآورد. عمر آن در طبیعت به طور میانگین ۹ سال است اما در اسارت تا ۲۳ سال عمر میکند.
خفاش میوه خوار مصری
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: گونهای منحصرا غارزی است و در مناطق خشک تا مرطوب یافت میشود.
تا وقتی که غذای کافی و جای خواب مناسب داشته باشد، بردباری زیادی نسبت به شرایط زیستگاهی نامناسب نشان میدهد.
در غارها، معادن متروک، ویرانهها و قناتها میخوابد.
تا ارتفاع ۴ هزار متری از سطح دریا گزارش شده است.
در ایران نسبتا فراوان است و در حاشیه جنوبی کشور از استانهای بوشهر، فارس، کرمان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان و همچنین جزیره قشم در خلیج فارس گزارش شده است.
وضعیت حفاظتی: پراکندگی وسیعی دارد و فراوان است و به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.
مزاحمتهای انسانی در محل خوابگاه و سمپاشی غارها این گونه را تهدید میکند.
باغداران به اشتباه آن را آفت میپندارند در حالی که این گونه تنها از میوههای رسیده تغذیه میکند.
مدیریت زیستگاه و حفاظت از خوابگاههای مهم آن ضروری است.
پایان پیام