خفاش نعل اسبی بزرگ با پراکندگی بسیار

خفاش نعل اسبی بزرگ

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش نعل‌ اسبی بزرگ آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۵۴ تا ۷۱ میلی‌متر، طول ساعد ۵۱ تا ۶۱ میلی‌متر، طول دم ۳۱ تا ۴۴ میلی‌متر و وزن ۱۳ تا ۳۴ گرم است.

بزرگترین خفاش نعل‌اسبی.

نعل ‌اسب نسبتا باریک است و کل پوزه را نمی‌پوشاند.

زین نسبتا کوچک و در وسط فشرده، در پایین عریض و در بالا باریک است.

زائده ارتباطی پایین نوک تیز و زائده ارتباطی بالا بلند و گرد.

نوک نیشتر عموما بلند و کشیده استخوان سوم کف دست به طور شاخصی کوتاه است.

در زیر گونه همنام گوش‌ها و پرده‌ها، خاکستری قهوه‌ای روشن و افراد نابالغ به طور متمایزی خاکستری‌تر‌ هستند.

رنگ بدن زیرگونه R .f. irani که در مناطق خشک‌تر یافت می‌شود روشن‌تر است؛ در پشت حنایی روشن، بن موها خاکی رنگ پریده و نوک آنها تیره‌تر و مایل به حنایی است و شکم و سینه خاکی روشن دارند.

هنگام رخوت خود را به طور کامل در پرده‌های بال می‌پیچد.

ویژگی‌های زیستی: به شیوه بال‌بال‌زنی پرواز می‌کند و قدرت مانور بالایی دارد.

در نواحی شمالی ایران زمستان‌خوابی از اوایل مهر آغاز می‌شود اما در بخش‌های جنوبی گستره پراکندگی‌اش در تمام طول سال فعال است.

ساکن است و طولانی‌ترین جابه‌جایی ثبت شده در آن ۱۸۰ کیلومتر است.

از بیدهای درشت‌تر، سوسک‌های خانواده Scarabaeidae و سوسک‌های سرگین گردان، بالتوری‌ها، نازک‌بالان، عنکبوت و ملخ تغذیه می‌کند.

طعمه‌هایش را در ارتفاع پایین یا با نشستن در بلندی و انتظار شکار می‌کند.

هنگام فعالیت شبانه بیش از ۵ کیلومتر از خوابگاه دور نمی‌شود.

پس از ۷۲ روز آبستنی در خرداد و تیر یک نوزاد به دنیا می‌آورد. طول عمر آن در طبیعت تا بیش از ۳۰ سال است.

خفاش نعل اسبی بزرگ

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در مراتع، درخت‌زارهای خزان‌دار معتدل، بوته‌زارها و درخت‌زارهای مدیترانه‌ای و نیمه مدیترانه‌ای خوراک‌جویی می‌کند.

گونه‌ای غارزی است و خوابگاه‌های تابستانی آن در زیستگاه‌های زیرزمینی طبیعی و مصنوعی گرم مانند غارها و قنات‌ها قرار دارد.

در مناطق شمالی گستره پراکندگی‌اش از زیر شیروانی هم استفاده می‌کند.

برای زمستان‌خوابی معمولا به غارهای بزرگ می‌رود. فاصله میان خوابگاه‌های تابستانی و زمستانی معمولا ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر است.

تا ارتفاع ۳۵۰۰ متر از سطح دریا گزارش شده است.

در ایران نسبتا فراوان است و تاکنون از استان‌های خراسان رضوی، خراسان شمالی، مازندران، گیلان، قزوین، اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کرمانشاه، کردستان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، اصفهان، فارس، کرمان، مرکزی، زنجان و بوشهر گزارش شده است.

وضعیت حفاظتی: اگرچه جمعیت آن در برخی مناطق رو به کاهش گذاشته اما در مجموع گستره پراکندگی وسیعی دارد، فراوان است و جمعیت آن در بسیاری از مناطق پایدار است.

از این رو در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC جای گرفته است.

مهم‌ترین عوامل تهدید عبارت‌اند از قطعه‌قطعه شدن زیستگاه، تغییر کاربری زیستگاه در جنگل‌های خزان‌پذیر و نواحی کشاورزی، کمبود حشرات ناشی از کاربرد آفت کش، مزاحمت انسانی و کاهش تعداد مکان‌های مناسب برای خوابگاه.

پایان پیام