دست همایونی نمک ندارد!
به گزارش گلونی یک پایگاه خبری فهرستی از گران قیمت‌ترین غذاهای رستوران‌های تهران منتشر کرده است.
دیدم سوای بحث قیمت‌ها که تا یک میلیون و دویست و خرداه‌ای تومان هم پیش رفته، چیزی که خیلی جلب توجه می‌کند، اسم بعضی از این غذاهاست.
مثلا من نمی‌دانستم که «دست همایونی» غذاست و اگر کسی به من می‌گفت «دست همایونی»، احتمالا اولین چیزی که به ذهنم می‌رسید این بود که «درد نکند».
تازه اگر توضیح هم می‌دادند که دست همایونی غذاست، تصور من در موردش چه می‌توانست باشد جز دست از آرنج قطع‌شده‌ی ناصرالدین شاه قاجار که روی سینی از فر بیرون می‌آید و روی نگین انگشتری‌اش رب انار می‌ریزند و لای انگشتان تپل‌مپلش را با ریحان و جعفری تزیین می‌کنند؟
بقیه‌ی غذاها هم دست کمی از «دست همایونی» نداشتند.
فکر کردم اگر بدون این‌که بدانم این‌ها غذا هستند، اسمشان را روی کاغذ می‌نوشتند تا با آن‌ها جمله بسازم، احتمالا نتیجه این می‌شد: (عبارات داخل «» اسم غذاست.)
دست همایونی نمک ندارد!
«دست همایونی» نمک ندارد.
«سردست مخصوص» دعواست.
«بلک باکس» هواپیما آسیب دیده بود.
«کباب خاقان» بلافاصله بعد از حمله سرو شود؛ خیلی خسته‌اند.
«دنده گوسفند» خوب جا نمی‌رود.
«ماها ماسالا» را دوست داریم.
«قوزی» یک شخصیت مهم در رمان بوف کور است.
ای شده غره در جهان، «خاروف مشوی»، خاروف مشوی!
بحث مواد تشکیل‌دهنده بعضی از این بزرگواران هم که بماند. اگر نمی‌دانستم خوراکی‌اند، احتمالا چنین تصوری از آن‌ها می‌داشتم:
انگرید رول کینگ: ورژن جدید بازی «انگری‌بردز»
ریتبو رول: یک انشعاب از موسیقی «راک‌اندرول»
نونا: خواهر مونا
دراگون: از زورگیرهای خوب تهران
نیوکو: از فک و فامیل «اوشین»
دبل شریمپ: یک نوع بستنی حاوی میگوی فراوان
واسابی: یک فن در جودو
کرب استیک ماکی: یک ناسزا در زبان سواحیلی
سالسا آناناس: یک نوع حرکت موزون ویژه‌ی باغ آناناس
سس لمون باتر: یک نوع سس که «لمون باتر» نامی اختراع کرده است.
پایان پیام
نویسنده: مسعود توکلی