گلونی

سروتین هندی را بشناسید

سروتین هندی

سروتین هندی

سروتین هندی را بشناسید

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی سروتین هندی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن: ۶۰ تا ۸۰ میلی‌متر، طول ساعد: ۴۹ تا ۵۷ میلی‌متر، طول دم: ۵۲ تا ۵۸ میلی‌متر در اندازه‌های ظاهری و جمجمه‌ای به E. serotinus نزدیک است.

موهای سطح پشتی قهوه‌ای مایل به خاکستری تیره اما نوک‌شان بسیار کمرنگ است که به آن ظاهری یخ زده یا دورنگ می‌بخشد.

موهای سطح شکمی در قاعده قهوه‌ای اما در نیمه انتهایی خردلی است.

صورت قهوه‌ای و گوش‌ها قهوه‌ای روشن است.

سروتین هندی

در گذشته زیر گونه‌ای از E. serotinus به شمار می‌آید که در نتیجه بررسی‌های مولکولی اخیر به رتبه گونه ارتقاء یافته است.

درباره تاکسونومی این گونه به (2013) .Juste et al مراجعه کنید.

ویژگی‌های زیستی: احتمالا طعمه‌هایش را هنگام پرواز در هوا شکار می‌کند یا از روی زمین برمی‌دارد.

بررسی محتویات لوله گوارش یک نمونه از ایران نشان داد که عمدتا از قاب‌بالانی با جثه متوسط (سوسک‌های زمینی و سوسکچه‌های خرطوم‌دار) و در مرتبه بعد از ناجوربالان و سوسری‌ها و موریانه‌ها تغذیه کرده است.

این جانور در کشمیر، تنها یا به تعداد کم در سوراخ تنه درختان می‌خوابد و غروب گاه هنگامی که هوا هنوز روشن است.

برای شکار بیرون می‌آید در اردیبهشت دو نوزاد به دنیا می‌آورد.

مادران شیرده در نیمه اردیبهشت مشاهده شده‌اند.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در ایران خفاشی بسیار کمیاب است که تنها دو بار از دو نقطه نزدیک با فاصله ۱۰۰ کیلومتر از هم در استان هرمزگان گزارش شده است.

این نقاط غربی‌ترین حد پراکندگی جهانی این عنصر زیست جغرافیایی اورینتال و رکوردهای ایرانی تنها شواهد حضور این گونه در غرب آسیا است.

حضور این گونه خفاش را در خشک‌ترین قسمت‌های جنوب شرقی ایران در بلوچستان و هرمزگان می‌توان انتظار داشت.

تمام نمونه‌های ایرانی بالای آب راکد در کال یا واحه‌ای به دام افتادند که پیرامونش را سنگلاخ خشک بی آب و علف فراگرفته بود.

وضعیت حفاظتی: درباره وضعیت این گونه در ایران هیچ اطلاعاتی در دست نیست.

در فهرست سرخ‌گونه‌های تهدید شده با این نام ارزیابی نشده است.

پایان پیام

 

خروج از نسخه موبایل