فشار دام دشمن اکوسیستمهای کوهستانی
به گزارش گلونی دکتر هنریک مجنونیان در کتاب «حفاظت محیط زیست کوهستان» نوشته است:
فشار دام اکوسیستمهای کوهستانی را به شدت تهدید می‌کند. در ادامه به یکی از مهم‌ترین تهدیدکنندگان اکوسیستمهای کوهستانی می‌پردازیم.
تاثیر فشار دام بر اکوسیستمهای کوهستانی
پوشش گیاهی جنگلی و مرتعی سیستم‌های کوهستانی به شدت تحت فشار چرای بی‌رویه دام قرار دارد.
این نوع بهره‌برداری غیراصولی یکی از عوامل اصلی ناکامی طرح‌های جنگل‌داری است و تجدید حیات جنگل‌ها را عقیم می‌کند.
برخی برآوردها میزان دام مازاد بر ظرفی مراتع کشور را 3 برابر ذکر کرده‌اند.
مراتع زاگرس و کوه‌های خراسان در این میان وضعی به مراتع بدتر از البرز دارند.
حساسیت مراتع کوهستانی مناطق خشک و نیمه‌خشک کشور در برابر فرسایش بسیار بالاست و محدودیت‌های رویشی زیادی دارد.
ترمیم‌پذیری این مراتع در صورت انهدام پوشش گیاهی و شروع فرسایش عملا غیرممکن است.
در حال حاضر فشار دام مازاد جدی‌ترین تهدید برای مناطق کوهستانی به‌شمار می‌رود و پیامدهای درازمدت و سنگین آن به سادگی قابل جبران نیست.
اما موضوع عجیب این‌جاست که همه مسئولان در برابر فاجعه‌ای که در کمین ماست، اغلب چشم‌هایی کم‌سو و گوش‌هایی سربی دارند.
بیش از چهار دهه است که این معضل سال به سال پیچیده‌تر و دشوارتر از نسلی به نسل بعد به ارث می‌رسد.
تاثیر فعالیت‌های انسان بر اکوسیستمهای کوهستانی، در مقایسه با هر اکوسیستم دیگر، با آهنگی سریع‌تر وضعیت‌های بحرانی می‌آفریند.
تخریب پوشش گیاهی محافظ کوهستان به‌ویژه در مناطق شیبدار فرسایش را تشدید می‌کند.
گفتنی است کوهستان زمینی است که کوه در آن بسیار باشد. به سرزمین‌های مرتفع کوهستانی، کوهساران و کوهسار نیز گفته می‌شود.
کوه، برآمدگی‌های سطح زمین را گویند که ارتفاعی بیش از ۶۰۰ متر داشته باشند، به زنجیره‌ای از کوه‌ها، رشته‌کوه می‌گویند و سرزمینی که کوه در آن فراوان باشد را کوهستان می‌خوانند.
کوهستان‌ها، بیش از نیمی از آسیا و یک‌چهارم زمین را پوشانده‌اند، تمام رودخانه‌ها از آن‌ها سرچشمه می‌گیرند و از هر هزار نفر، یک نفر در کوهستان‌ها زندگی می‌کنند.
پایان پیام