انبار مازوت یا ریه‌های شهروندان؟ مسئله این است!

انبار مازوت یا ریه‌های شهروندان ؟ مسئله این است!

به گزارش گلونی زهرا نژاد بهرام، عضو شورای شهر تهران درباره افزایش قابل توجه آلودگی مازوت در دوران شیوع کرونا تذکر داد.

وی گفت: «با چه تدبیری به جای ساخت و ایجاد انبارهای جدید برای نگهداری مازوت، از ریه‌های شهروندان به عنوان انبار مازوت استفاده می‌شود؟!»

ناهید خداکرمی رئیس کمیته سلامت شهر تهران نیز گفت:« آلایندگی مازوت مرگ و میر کرونا را تا شش برابر افزایش می‌دهد.»

انبار مازوت

آورده‌اند که در ملکی قحطی آمده بود و طاقت دراویش از دست رفته.

نفس خلق، سنگین شده از دود بود و هیچ کس را نه توان تنفس مانده بود نه خیال سیر آفاق و انفس.

درهای آسمان بر زمین بسته بود و فریاد اهل زمین به آسمان پیوسته که ای خدای عزوجل!

کرمی فرما و بادی و بارانی بفرست که از ملوکان این دیار هیچ ساخته نیست مگر تذکر.

بشتاب که پدر ریه‌های ما را دود مازوت درآورده و کرونا هم بر آن افزون گشته.

تدبیری اندیش که دیگر توان انبارداریمان نیست!

و این ریه‌ها فی‌الحال به چنگ خرچنگی به نام کنسر ریه اسیرند.

گویند خدای عزوجل فرمود: این معجزت که شما خود، هنوز زنده‌اید و نفسی می‌کشید مفرح ذات، اگر تدبیر نیست، پس چیست؟!

خلق از شنیدن این توصیف، جامه‌ها دریدند و جبین شکر به زمین ساییدند.

که منت خدای را عزوجل، و منت مدیران را از ازل، که چنان که ما نه آگاهیم، تدبیر خلق کنند.

کاش بیش از بیچارگی از ما ساخته بود، که در زدودن این دود مهتران را یاری می‌کردیم.

ما که نه کارخانه و ماشینی داریم نه سوختی که بسوزانیم.

اگر به کار می‌آید همین دود قلیان و آه حسرت است که اگر صلاح می‌دانید، غلاف می‌کنیم باشد که میان کلانشهرها چشم چشم را ببیند و شمار نفس‌ها، به پیش از دوران مازوت بازگردد.

که از پیش گفته‌اند: آتش سوزان نکند با سپند/آنچه کند دود دل دردمند

از ما همین برآید، شما هم که دیگر خود دانید!

پایان پیام

نویسنده: آرزو قدوسی