خفاش بیابانی آسیای میانه گونه تک زی است

خفاش بیابانی آسیای میانه

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش بیابانی آسیای میانه آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۷۳ تا ۸۱ میلی‌متر، طول ساعد ۵۷ تا ۶۶ میلی‌متر، طول دم ۵۵ تا ۶۱ میلی‌متر و وزن ۲۲ تا ۳۶ گرم است.

به تازگی تشخیص داده شده و بسیار شبیه O . hemiprichii که با ویژگی‌های ریختی به آسانی از آن تفکیک نمی‌شود.

عضوی با جثه متوسط از این جنس، با پوزه‌ای نسبتا پهن و بلند و زائده کرونوئید بسیار کوتاه در آرواره پایین است.

تنها صفتی که بدون همپوشی و به طور مطلق این دو گونه را از هم جدا می‌کند بیشترین طول افقی صندوق صماخ است که در این گونه کمتر از پنج و چهار دهم میلی‌متر و در O. hemprichii بیشتر از این مقدار است.

رنگ موهای بدنش نیز تیره‌تر و اغلب قهوه‌ای مایل به خاکستری است.

برای تاکسونومی به ۲۰۱۰ , Benda& Gvozdik رجوع کنید.

ویژگی‌های زیستی: پس از تاریک شدن هوا از خوابگاه خارج می‌شود.

پرواز آن به صورت بال زدن‌های بسیار کند و متناوب و بالبازروی در فاصله‌های آن است.

در دایره‌های بزرگ و در ارتفاع ۳ تا ۷ متر بالای زمین پرواز می‌کند.

نزدیک به سطح زمین دنبال طعمه می‌گردد و موقتا فرود می‌آید تا آنها را بردارد.

عمدتا از بندپایان درشت زمینی همچون عنکبوتیان (عنکبوت‌ها و عقرب‌ها)، راست‌بالان (ملخ‌ها و جیرجیرک‌ها) و قاب‌بالان تغذیه می‌کند.

گونه‌ای تک‌زی است و با چند ماده کلنی‌های زایمانی کوچک تشکیل می‌دهد.

معمولا در اواخر خرداد دو نوزاد به دنیا می‌آورد. احتمالا مهاجرت نمی‌کند.

خفاش بیابانی آسیای میانه

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در مناطق خشک و نیمه خشک آسیای میانه، شمال شرق ایران، افغانستان و پاکستان زندگی می‌کند.

به خوبی با اقلیم‌های خشک سازش یافته است.

در کوهستان‌های استپی یا بیابان‌های مرتفع به سر می‌برد.

در شکاف سنگ‌ھا یا گاهی در ساختمان‌های انسانی می‌خوابد.

تا ارتفاع ۲۴۰۰ متر از سطح دریا گزارش شده است.

در ایران چندان فراوان نیست و تاکنون تنها از گوشه شمال شرقی کشور در استان خراسان رضوی گزارش شده است.

وضعیت حفاظتی در فهرست سرخ IUCN ارزیابی نشده اما به عنوان بخشی از گونه O.hemprichii در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.

با این حال گستره پراکندگی کوچک‌تر این گونه و کمیاب بودن آن در مجموع ممکن است موجب ارتقاء رتبه حفاظتی آن شود.

مهم‌ترین عامل تهدیدکننده آن استفاده از آفت‌کش‌ها است.

پایان پیام