خفاش بینی برگی کهربایی

خفاش بینی برگی کهربایی

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش بینی‌برگی کهربایی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن: ۴۰ تا ۵۰ میلی‌متر، طول ساعد: ۳۹ تا ۴۵ میلی‌متر، طول دم: ۲۲ تا ۲۹ میلی‌متر، وزن: ۸ تا ۹ گرم گونه‌ای خفاش بینی‌برگه‌ای کوچک جثه با گوش‌های بزرگ (۱۹ تا ۲۳ میلی‌متر) که نوکشان گرد است.

عرض برگه بینی تقریبا ۵ میلی‌متر و بخش بالایی آن دندانه‌دار است که با سه برآمدگی عمودی به چهار فرورفتگی کم عمق تقسیم می‌شود رنگ موهای پشتی از زرد کدر (که نام کهربایی را از آن گرفته) تا خاکستری کمرنگ، قهوه‌ای شاه‌بلوطی و نارنجی طلایی تغییرات بسیاری نشان می‌دهد.

سطح شکمی سفید مایل به زرد تا سفید خالص است. دم کاملا در پرده قرار می گیرد.

خفاش بینی برگی کهربایی

ویژگی‌های زیستی: کلنی‌هایش از چند فرد تا چند صد فرد را در بر می‌گیرد (در پاکستان کلنی بزرگ‌تر از ۲۵ فرد یافته نشده است).

خوشه تشکیل نمی‌دهد، بلکه با فاصله از دیگران می‌نشیند.

مثل خفاش‌های نعل‌اسبی، فقط با پاهایش آویزان می‌شود.

دیر از خوابگاه بیرون می‌آید و آهسته و بال‌بال زنان با مهارت زیاد پرواز می‌کند.

نزدیک سطح زمین با پوشش گیاهی دنبال غذا می‌گردد.

از بيدها، سوسری‌ها و قاب‌بالان کوچک تغذیه می‌کند.

در اواخر فروردین تا اوایل خرداد، پس از ۱۰ هفته آبستنی یک نوزاد به دنیا می‌آورد.

هرچند جفت‌گیری ممکن است تا پنج ماه پیش از این انجام شود.

بچه خفاش تقریبا شش هفته وارونه به پستان‌های کاذب مادر در ناحیه شرمگاهی متصل می‌شود.

در زمستان ممکن است به مدتی طولانی غیرفعال شود.

طول عمرش در طبیعت دست کم ۱۲ سال است .

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در ایران خفاشی بسیار کمیاب است و تاکنون تنها یک بار از توجک در استان هرمزگان رکورد شده است.

در سال ۱۳۷۹ بقایای آرواره‌های بالا و پایین یک فرد در ریمه جغد کوچک خالدار پیدا شد.

به این ترتیب حد غربی گستره پراکندگی این گونه ۶۵۰ کیلومتر از بلوچستان پاکستان جلوتر می‌آید.

منطقه‌ای که این گونه در آن رکورد شده بیابانی سنگلاخی با صخره‌های پرشیب و شکاف‌ها و درزهای متعدد است.

اما در خارج از ایران، هم از زیستگاه‌های مرطوب و هم از زیستگاه‌های خشک گزارش شده است.

در ویرانه‌ها، معابد، زیرزمین‌ها، غارها و چاه‌های متروک می‌خوابد.

وضعیت حفاظتی: درباره وضعیت این‌گونه در ایران هیچ اطلاعاتی در دست نیست.

در فهرست سرخ گونه‌های تهدید شده در رتبه «کمترین نگرانی» قرار گرفته است.

پایان پیام