خفاش گوش پهن اروپایی

خفاش گوش پهن اروپایی

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش گوش‌پهن اروپایی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۴۵ تا ۶۰ میلی‌متر، طول ساعد ۳۶ تا ۴۳میلی‌متر، طول دم ۳۶ تا ۵۲ میلی‌متر و وزن ۶ تا ۱۳ گرم.

خفاشی با جثه متوسط و پوزه پهن و کوتاه.

صورت و گوش‌ها سیاه و پرده‌های بال تیره‌اند موها پرپشت، بلند و ظریف هستند.

در سطح پشتی قهوه‌ای سوخته مایل به سیاه با نوک سفید که به آن ظاهری برفکی می‌دهد.

موهای سطح شکمی خاکستری تیره است.

گوش‌ها پهن و ذوزنقه‌ای و رو به جلو هستند و روی پیشانی به همدیگر می‌رسند.

خفاش گوش پهن اروپایی

تقریبا از وسط لبه خارجی لاله گوش اغلب لوب کوچکی به شکل نیم‌دایره بیرون زده است، اما میزان حضور این ویژگی در جمعیت‌های مختلف با هم تفاوت دارد.

دوریختی جنسی دارد و ماده‌ها از نرها بزرگ‌ترند به نسبت از B.darjelingensis کوچک‌تر است.

طول شست بدون ناخن کمتر از پنج و نیم میلی‌متر و طول ردیف دندانی آرواره بالا کمتر از چهار و نه دهم میلی‌متر است.

ویژگی‌های زیستی: غروب‌ها زود از خوابگاه خارج می‌شود.

در پرواز بسیار چابک است و معمولا سریع و نزدیک به گیاهان حرکت می‌کند.

با فاصله کمی بالای تاج درختان، با شیرجه‌های سریع و همچنین زیر تاج ‌پوشش یا در امتداد حاشیه پوشش‌های گیاهی شکار می‌کند.

طعمه‌هایش را معمولا هنگام پرواز بر فراز آب می‌گیرد یا از روی شاخ و برگ برمی‌دارد.

تقریبا فقط از بیدهای کوچک (خانواده‌های Pyralidae و Arctiidae) به اضافه درصد کمتری از دوبالان و سوسک‌های کوچک تغذیه می‌کند (به دلیل دهان کوچک و دندان‌های ظریفش قادر به گرفتن حشرات درشت نیست).

با ۱۰ تا ۱۵ خفاش ماده کلنی‌های زایمانی کوچکی تشکیل می‌دهند که بارها خوابگاه‌شان را عوض می‌کنند و ممکن است میان خوابگاه‌های درختی درون یک درخت‌زار پخش شوند.

نرها حرمسرا تشکیل می‌دهند و تعداد جفتهایشان تا چهار ماده می‌رسد.

از اواخر خرداد به بعد یک و به ندرت دو نوزاد به دنیا می‌آورد.

حداکثر تا ۲۲ سال عمر می کند.

معمولا تنها یا در گروه‌های کوچک به زمستان‌خوابی می‌رود اما گاهی در خوشه‌های بزرگ و فشرده با چند صد فرد به خواب می‌رود مهاجرت نمی‌کند اما استثنائا تا ۲۹۰ کیلومتر جابه‌جایی در آن ثبت شده است.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی

زیستگاه‌های مرتفع و جنگلی را ترجیح می‌دهد اما در چشم اندازهای پردرخت جلگه‌ای نیز یافت می‌شود.

در درخت‌زارهای قدیمی، حاشیه درخت‌زارها، بر فراز آب و در پارک‌ها و باغ‌ها شکار می‌کند.

تابستان‌ها را در درخت‌زارهای قدیمی می‌گذراند و در سوراخ درختان و گاهی ساختمان‌های قدیمی زایشگاه تشکیل می‌دهد.

از آنجا که افراد کلنی مدام خوابگاهشان را عوض می‌کنند به تعداد زیادی درخت کهنسال نیاز دارد.

خواب زمستانی را در سوراخ درختان آغاز می‌کند اما در ادامه به زیستگاه‌های زیرزمینی همچون غارها، پناهگاه‌ها، تونل‌ها یا زیرزمین‌ها می‌رود.

هنگام خواب زمستانی در برابر سرما بسیار مقاوم است.

از سطح دریا تا ارتفاع ۲۲۶۰ متری گزارش شده است.

ظاهرا در ایران بسیار کمیاب است و در حاشیه گستره پراکندگی گونه به سر می‌برد.

تاکنون تنها از استان‌های گلستان و اردبیل گزارش شده، اما احتمال حضور آن در سرتاسر جنگل‌های هیرکانی می‌رود.

وضعیت حفاظتی

اگرچه این گونه پراکندگی وسیعی دارد اما در مجموع کمیاب است و به تعداد کم یافت می‌شود.

جمعیت رو به کاهش آن قطعه قطعه شده و وابسته به تعداد درختان کهنسال است که رو به کاهش هستند.

مهاجرت نمی‌کند و به آسانی وارد مناطق جدید نمی‌شود و نیازهای زیستگاهی و تغذیه‌ای خاصی دارد.

از این رو در فهرست سرخ IUCN در گروه «نزدیک به تهدید» یا NT قرار گرفته است.

مهم‌ترین عوامل تهدید آن عبارت‌اند از نابودی جنگل‌های قدیمی و جنگل کاری، تخریب یا نوسازی ساختمان‌های قدیمی و مزاحمت در محل خوابگاه.

در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین المللی حفاظت می شود.

پایان پیام