سروتین بتا با پرواز در ارتفاع بالا

سروتین بتا

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی سروتین بُتا آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۵۶ تا ۶۷ میلی‌متر، طول ساعد ۴۱ تا ۴۶ میلی‌متر، طول دم ۴۴ تا ۵۴ میلی‌متر و وزن ۹ تا ۱۶ گرم است.

خفاشی با جثه متوسط که از E . anatolicus کوچک‌تر است.

رنگ قسمت‌های برهنه و گوش‌ها قهوه‌ای تیره است.

چشم‌ها به نسبت درشت‌تر از E . serotinus هستند.

موها در پشت بدن نرم و بلند و سه رنگ هستند؛ نوک موها قهوه‌ای زنگاری، در وسط نخودی و بن آنها قهوه‌ای است.

موهای سطح شکمی دورنگ هستند؛ نوک موها سفید چرک تا شیری و بن آنها قهوه‌ای است.

خط تمایز میان دو سطح در امتداد گردن محو است.

سروتین بتا

انتهای دم ۳ تا ۴ میلی‌متر از پرده میان‌رانی بیرون می‌زند.

طول کف پا کمتر از نصف طول ساق پاست.

ارتفاع نسبی جعبه مغزی کمتر از E. anatolicus است و ستیغ سهمی نیز به آن اندازه رشد یافته نیست.

طول ردیف دندانی آرواره بالا کمتر از شش و چهاردهم میلی‌متر است.

ویژگی‌های زیستی: دیرهنگام و اندکی پس از غروب از خوابگاه خارج می‌شود.

پرواز آن قوی و در ارتفاع بالا انجام می‌شود و هنگام پرواز بسیار پرسروصدا است و جیغ‌های قابل شنیدن می‌کشد.

طعمه‌هایش را در هوا می‌گیرد.

در تغذیه فرصت‌طلب و انعطاف‌پذیر است و در رییم غذایی آن در مناطق مختلف تغییرات زیادی دیده می‌شود.

بررسی تعدادی نمونه سرگین از ایران نشان داد که عمدتا از بقایای مورچه ها و به میزان کمتر از سوسک‌های زمینی تشکیل شده‌اند.

معمولا کلنی‌های بزرگ تشکیل نمی‌دهد و اغلب تنها یا در گروه‌های کوچک یافت می‌شود.

کلنی‌های زایمان از ۱۵ تا ۲۵ ماده تشکیل می‌شود.

اواخر فروردین دو نوزاد به دنیا می‌آورد.

با اقلیم بیابانی سازش یافته و در خوابگاه با گونه‌های دیگری نظیر خفاش بیابانی، خفاش نعل‌اسبی بلاسیوس، پی پیسترل بال‌سفید، پی پیسترل ساوی و خفاش دم‌آزاد اروپایی شریک می‌شود.

معمولا از اوایل اردیبهشت تا اوایل خرداد دو نوزاد به دنیا می‌آورد.

بقایای آن در ريمه گونه‌های مختلف جغد پیدا شده است.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: ساکن زیستگاه‌های بیابانی قاره‌ای در مجاورت حوضه دشت لوت است.

حضور آن در جنوب شرقی ایران شرقی‌ترین حد گستره پراکندگی جهانی گونه است، اما در ایران احتمال حضور آن در دشت‌های خشک و کم ارتفاع استان‌های خوزستان و ایلام نیز وجود دارد خفاشی شکاف‌زی است و عمدتا در پناهگاه‌های مصنوعی می‌خوابد.

نرها به تنهایی در شیارها و سوراخ‌های دیوارها و سقف‌های سنگی و کاه‌گلی خانه‌ها و ویرانه‌ها و همچنین شکاف‌های طبیعی میان سنگ‌ها و پناهگاه‌های غار مانند می‌خوابند.

بر فراز کشتزارها، باغ‌ها، نخلستان‌ها در حاشیه بیابان و نزدیک نهرها خوراک‌جویی می‌کند.

از سطح دریا تا ارتفاع ۲۲۵۰ متر مشاهده شده است.

در ایران گونه‌ای بسیار کمیاب است و تنها در دو نقطه در استان‌های کرمان و سیستان و بلوچستان ثبت شده است.

وضعیت حفاظتی: گونه‌ای با گستره پراکندگی نسبتا وسیع که دست کم در بخش‌هایی از آن فراوان است.

هیچ عامل مهمی آن را تهدید نمی‌کند.

از این رو در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.

بازدید گردشگران از بناهای تاریخی ممکن است موجب مزاحمت در خوابگاه‌های آن شود.

پایان پیام