مازوت سوزی در شهر، مسؤولین و جوجه اردک زشت

مازوت سوزی در شهر، مسؤولین و جوجه اردک زشت

به گزارش گلونی رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم وزارت بهداشت در جایی افزوده بود که «باتوجه به پایداری هوا و استفاده از سوخت مازوت در نیروگاه‌ها، شرایط هوای شهر تهران و سایر کلان‌شهرها وضعیت بدتری پیدا می‌کند.»

استاندار تهران هم خاطرنشان کرده‌است که: «در حال حاضر هیچ صنایع و نیروگاهی در تهران از سوخت مازوت استفاده نمی‌کند.»

طبیعتا این همه تناقض و اختلاف نظر در صحبت‌های دو مقام مسؤول رده بالای مملکت اتفاق میمونی است چون نشان‌دهنده سرزندگی، شادابی، پویایی و بالندگی در مدیریت کلان کشور و تضارب آرای شدید مسؤولین است که خروجی‌اش هم همیشه حرکت رو به جلوی مملکت بوده؛ به سمت کجایش هم که یک بحث فرعی و حاشیه‌ای است.

تازه، وی این را هم افزوده بود که: «صنایع از سوخت گاز و گازوئیلی که حداقل ۵۰ درصد آن از استاندارد یورو ۴ برخوردار است، استفاده می‌کنند.»

خب، این حداقل ۵۰ درصد از نگرانی‌مان را رفع می‌کند؛ مثل کسی که به او بگویند یک سم کشنده وارد بدنش شده و همه‌ی اعضا و جوارح او را درگیر کرده، ولی چند لحظه بعد این خبر مسرت‌بخش را بشنود که سم فقط بالاتنه‌اش را درگیر کرده و پایین تنه‌اش به خودی خود مشکلی برای ادامه‌ی حیات ندارد؛ فقط می‌ماند بحث خون‌رسانی و سیستم عصبی که بحثی است کاملا فرعی و حاشیه‌ای.

مازوت سوزی در شهر

بنابراین، اگر مثلا در مخزن سوخت یک نیروگاه ۱ میلیون لیتر سوخت وجود دارد، حداقل نیم میلیون لیتر آن بنزین استاندارد است که با فقط نیم میلیون لیتر ناقابل سوخت غیراستاندارد مخلوط شده است.

مثل این‌که یک لیوان آب بدهند دستمان که بدانیم نیمی از آن بهداشتی و مابقی حاوی سم آرسنیک است.

معلوم است که با آرامش خیال و اطمینان قلب آن را خواهیم نوشید؛ فقط می‌ماند احتمال رفتن به کما و مرگ دردناک، که بحثی است کاملا فرعی و حاشیه‌ای.

دود حاصل از سوخت مازوت هم همین‌طور است چون پنجاه درصدش استاندارد است.

یعنی می‌توانیم با خیال راحت آن را استنشاق کنیم، که می‌کنیم؛ فقط می‌ماند فرعیات و حاشیه‌هایش که مهم هم نیست.

پس این همه فضاسازی در مورد مضرات مازوت برای چیست؟

من که فکر می‌کنم فقط به‌خاطر لقبش است: «نفت سیاه».

هنرمندانی داشته‌ایم که یک عمر لباس مشکی پوشیدند و خودشان و خانواده‌شان را سال‌ها در حال و هوای مجلس ختم نگه داشتند تا ما بفهمیم که مشکی رنگ عشق است ولی یک عده هنوز که هنوز است با رنگ سیاه مشکل دارند؛ همان‌ها که «نفت سفید» را هم به «نفت سیاه» ترجیح می‌دهند.

پایان پیام

نویسنده: مسعود توکلی