موزه موسیقی اصفهان جایی برای شنیدن نت

موزه موسیقی اصفهان تجربه‌ای منحصر به فرد

به گزارش گلونی موسیقی برای روح صحبت می‌کند. مهم نیست که از کجا آمده‌اید، لذت، ترس، شجاعت، شادی و غم موسیقی را درک خواهید کرد زیرا این زبان بین المللی برای همه است.

موزه موسیقی اصفهان مکانی عالی برای شناخت چگونگی انواع سازهای ایرانی است.

موزه موسیقی اصفهان

موسیقی یکی از مشخصه‌های بارز اصفهان است. این شهر نقش مهمی در موفقیت موسیقی سنتی ایران داشته است.

این شهر محل تولد بسیاری از نوازندگان و خوانندگان مشهور بوده است که در موسیقی ایران سهم بسیاری داشته‌اند.

تاریخچه

موزه موسیقی اصفهان در سال ۱۳۹۴ برای بزرگداشت تاریخ و تنوع موسیقی در ایران تأسیس شد.

این موزه بیش از ۳۰۰ ساز موسیقی از مناطق مختلف ایران را به نمایش می‌گذارد که برخی از آن‌ها در طراحی منحصر به فرد هستند.

با کمک سیستم‌های صوتی مجهز می‌توانید به صدای سازها گوش داده و فیلم‌های پخش شده از این سازها را در اجرا تماشا کنید.

امکانات به شما این فرصت را می‌دهد که صدای جادویی برخی از کمیاب‌ترین سازها را بشنوید.

بخشی نیز به تأثیرگذارترین هنرمندان اصفهان اختصاص دارد که می‌تواند بینشی از کار آنها به شما ارائه دهد.

بخش‌های مختلف موزه

• سالن سازهای ملی

در سالن سازهای ملی انواع سازها را می‌بینید که مورد استفاده مشترک ایرانیان است.

• سالن سازهای منطقه‌ای

در این بخش، می‌توانید آلات موسیقی ناشناخته‌تری را مشاهده کنید که در مناطقی از ایران نشأت گرفته‌اند.

• خانه موسیقی سنتی ایران

اگر شما علاقه‌مند به شناختن موسیقی دانان بزرگ ایران و به ویژه اصفهان هستید، این بخش برای شما مناسب است. می‌توانید با این شخصیت‌ها و زندگی آن‌ها و چگونگی تأثیر آن‌ها بر موسیقی ایرانی آشنا شوید.

• کارخانه سازها

در این قسمت جالب موزه، شما این فرصت را دارید که ببینید چطور سازهای موسیقی ساخته می‌شوند و چگونه قسمت‌های مختلف آن‌ها به هم متصل می‌شوند. همچنین، متوجه خواهید شد که چگونه هر قطعه صدا را تولید می‌کند.

• خانه موسیقی

شما قطعاً عاشق این قسمت هستید. نوازندگان پرشور آلات موسیقی را به صورت زنده اجرا می‌کنند و شما صدای خارق‌العاده ریتم‌های ایرانی را خواهید شنید.

چگونه به این مکان برویم؟

نشانی: استان اصفهان، اصفهان، خیابان توحید میانی، خیابان شهید قندی (مهرداد)، پلاک۷۴

با گوگل مپ به موزه موسیقی اصفهان بروید

پایان پیام

نویسنده: محمد شهبازی