خفاش گوش بلند قهوه ای با چشم‌هایی درشت
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره خفاش گوش‌بلند قهوه‌ای آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۴۲ تا ۵۳ میلی‌متر، طول ساعد ۳۴ تا ۴۳ میلی‌متر، طول دم ۳۷ تا ۵۵ میلی‌متر و وزن ۵ تا ۱۲ گرم خفاشی با جثه متوسط و گوش‌های بسیار دراز (۳۱ تا ۴۱ میلی‌متر) که در هنگام رخوت یا زمستان‌خوابی زیر بال‌ها تا می‌شود، در حالی که گوشک نیزه‌ای شکل بیرون می‌زند.
چشم‌ها فوق‌العاده درشت هستند صورت تقریبا به طور کامل پوشیده از مو و رنگ آن قهوه‌ای روشن است و نقابی به رنگ قهوه‌ای تیره از چشم تا دهان کشیده شده است.
لکه چانه‌ای به شکل نیم‌دایره یا موزی شکل است.
خفاش گوش بلند قهوه ای
انگشت‌ها و چنگال‌های پا قهوه‌ای و پوشیده از موهای زبر قهوه‌ای است.
در سطح پشتی موها بلند و پرپشت و به رنگ قهوه‌ای تا خاکستری قهوه‌ای و اغلب همراه با ته‌رنگ مایل به قرمز است که تدریجا با رنگ کرم نخودی سطح شکمی درمی‌آمیزد.
آلت تناسلی نر مخروطی است و رو به انتها باریک می‌شود دوریختی جنسی وجود ندارد بسیار شبیه P. macrobullaris اما نسبتا از آن کوچک‌تر است.
گوشک کوتاه‌تر (چهارده تا شانزده و نیم میلی‌متر) و باریک‌تر (چهار و نیم تا پنج و نیم میلی‌متر) است.
طول کندیلوبازال نیز کوتاه‌تر است (چهارده و نیم تا پانزده و نیم میلی‌متر).
ویژگی‌های زیستی: معمولا پس از تاریک شدن کامل هوا از خوابگاه خارج می‌شود.
طعمه‌ها را با کمک بال‌ها و دم در هوا می‌گیرد یا از روی شاخ و برگ برمی‌دارد.
با ترکیبی از پرواز بال‌بال‌زنی و درجابال‌زنی شکار می‌کند.
علاوه بر این با گوش دادن به صدای طعمه آن را شکار می‌کند.
عمدتا از پیدها و در درجه بعد از دوبالان، ملخ‌ها و ساس‌ها تغذیه می‌کند.
گاهی بسته به فصل بی‌مهرگان بی‌پرواز همچون عنكبوت‌ها، دروگرها، گوش‌خیزک‌ها و کرم‌های حشره را نیز مصرف می‌کند.
برای جبران آب زیادی که از طریق پرده‌های پرواز و گوش‌هایش از دست می‌دهد، هر روز آب می‌نوشد.
با ۵ تا ۵۰ و به ندرت تا ۸۰ ماده کلنی زایمان تشکیل می‌دهد که ممکن است تعدادی نر نیز در آن حضور داشته باشند.
نرهای دیگر و ماده‌هایی که تولید مثل نمی‌کنند تنها هستند ماده‌های کلنی زایمان اغلب خویشاوند نزدیک هستند و از روی بو یکدیگر را می‌شناسند.
پس از ۶۰ تا ۷۰ روز آبستنی از نیمه خرداد تا پایان تیر یک نوزاد و به ندرت دوقلو به دنیا می‌آورد.
در طبیعت تا بیش از ۳۰ سال عمر می‌کند گونه‌ای بسیار ساکن است و مهاجرت نمی‌کند بیش‌ترین جابه‌جایی ثبت شده ۹۰ کیلومتر است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی
وابسته به درخت‌زارها و مناطق کوهستانی است.
در نزدیکی خوابگاهش در درخت‌زارهای خزان‌دار و مخروط‌‌داران، در امتداد ردیف پرچین‌ها و همچنین در اطراف تک‌درختان در پارک‌ها و باغ‌ها خوراک‌جویی می‌کند.
خوابگاه تابستانی آن در ساختمان‌ها (زیر شیروانی، انبار، بناهای بلند و کانال‌های آب) و سوراخ درختان است.
به صورت تکی در زیستگاه‌های زیرزمینی نیز دیده می‌شود.
در غارها، معادن، ساختمان‌ها و گاهی سوراخ درختان به خواب زمستانی می‌رود تا ارتفاع ۲۳۵۰ متر از سطح دریا گزارش شده است.
این گونه بومزاد اروپا است و تنها گزارش آن از ایران که متعلق به گیلان است منتهی‌الیه جنوب شرقی حاشیه پراکندگی گونه به شمار می‌آید.
وضعیت حفاظتی: گونه‌ای فراوان با پراکندگی وسیع است و خطر مهمی تهدیدش نمی‌کند.
از این رو در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.
مهم‌ترین عامل تهدید آن نابودی جنگل‌های پهن برگ و مخصوصا درختان کهنسال و همچنین تخریب خوابگاه‌های آن است.
در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.
پایان پیام