خفاش گوش بلند کوهستانی با جثه متوسط

خفاش گوش بلند کوهستانی با جثه متوسط

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش گوش‌بلند کوهستانی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۴۶ تا ۵۵ میلی‌متر، طول ساعد ۳۷ تا ۴۶ میلی‌متر، طول دم ۴۱ تا ۵۳ میلی‌متر و وزن ۵ تا ۱۲ گرم.

خفاشی با جثه متوسط تا بزرگ با گوش‌های بسیار بلند (۳۳ تا ۳۸ میلی‌متر).

صورت پوشیده از موهای تنک و در افراد مسن‌تر رنگ‌پریده است.

دارای بالشتکی مثلثی و سفت روی لب پایین که دست کم در افراد جوان‌تر تیره است.

چشم‌ها فوق‌العاده درشت‌اند.

موهای سطح پشتی خاکستری تا قهوه‌ای مایل به خاکستری کمرنگ (در نمونه‌های ایرانی خاکستری بسیار روشن)، سطح شکمی به ویژه در ناحیه گلو دارای موهای بلند و سفیدرنگ است (نسبت به P.aurints تضاد بیشتری وجود دارد).

خفاش گوش بلند کوهستانی

روی انگشتان پا موهای زبر بلندی دارد.

آلت تناسلی نر در تمام طول دارای یک عرض است و تنها در انتها باریک می‌شود.

اندکی بزرگ‌تر از P.auiritus، با گوشک بلندتر (۱۶ تا ۱۹ میلی‌متر) و پهن‌تر (۵ تا ۶ میلی‌متر).

طول کندیلوبازال نیز بیشتر است (۱۵ تا ۱۷ میلی‌متر) .

ویژگی‌های زیستی: درباره بوم‌شناسی این گونه تازه توصیف شده اطلاعات چندانی وجود ندارد.

راهبرد خوراک‌جویی آن مانند گونه‌های دیگر این جنس برداشتن طعمه از روی شاخ و برگ و شکار در زیستگاه‌های شلوغ است.

تقریبا فقط از پولک‌بالان تغذیه می‌کند اما دوبالان، قاب‌بالان و بالتوری‌ها را نیز مصرف می‌کند.

گاهی تنها با گوش دادن به صدای طعمه شکار می‌کند. کلنی‌های زایمان تا ۳۰ ماده را در خود جای می‌دهند.

نرهای بالغ کمتر در این کلنی‌ها یافت می‌شوند. در حدود خرداد ماه یک نوزاد به دنیا می‌آورد.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در زیستگاه‌های بسیار گوناگونی یافت شده است.

در علف‌زارهای کوهستانی، مناطق صخره‌ای، درخت‌زارهای بلوط مدیترانه و نیز جنگل‌های راش و کاج دیده می‌شود.

تمام خوابگاه‌های تابستانی شناخته شده آن، چه زایشگاه‌ها و چه خوابگاه نرها، زیر شیروانی یافت شده است.

بعضی خوابگاه‌های زمستانی در غارها هستند.

در ایران عمدتا از غارها و گنبدها گزارش شده است.

از تمام مناطق ارتفاعی از هم سطح دریا تا ارتفاعات کوهستانی بالاتر از حد رویش درختان (حداکثر ۲۸۰۰ متر) زندگی می‌کند.

در مجموع گونه‌ای کمیاب به نظر می‌رسد و پراکندگی نقطه‌ای و ناپیوسته دارد.

در ایران تاکنون از استان‌های تهران، سمنان، مرکزی، همدان، زنجان، اردبیل، آذربایجان غربی، چهارمحال و بختیاری و احتمالا سیستان و بلوچستان گزارش شده است.

وضعیت حفاظتی: گستره پراکندگی جهانی آن نسبتا وسیع است و تصور نمی‌شود کاهش جمعیت آن به هیچ یک از آستانه‌ها در معیارهای فهرست سرخ IUCN برای قرار گرفتن در گروه‌های تهدیدشده نزدیک شود.

از این رو در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.

نوسازی ساختمان‌های قدیمی و توسعه زیرساخت‌های گردشگری (به ویژه در غارها) موجب نابودی زیستگاه این گونه می‌شود.

در بیشتر کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.

پایان پیام