مدارس مناطق محروم از بخاری نفتی تا کانکس
آتش صاعقه در کانکس مدرسه عشایری دزفول
بخشدار سردشت دزفول در هشتم بهمن خبر داد: با فوت یک نوجوان دیگر، تعداد جانباختگان حادثه آتش سوزی کانکس معلمان در بخش سردشت دزفول به دو نفر رسید.
به گزارش گلونی دوشنبه شب ۲۹ دی ماه صاعقه به مدرسه کانکسی روستای کنگرستان از توابع دزفول اصابت کرد.
بر اثر این صاعقه و به دلیل نبودن سیم مخصوص ارت و عدم ایمن‌سازی کانکس، سه معلم و سه نوجوان از اهالی روستا دچار سوختگی شدند.
آخرین وضعیت چهار مجروح این حادثه که در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شده‌اند، به شرح زیر است:
۱. حسین رضایی میرقائد با ۹۵ درصد سوختگی به بیمارستان سوانح سوختگی امام موسی کاظم(ع) اصفهان منتقل و در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است.
۲. دانش‌آموزی با ۸۴ درصد سوختگی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان سوانح سوختگی آیت‌الله طالقانی اهواز بستری است.
۳. همچنین معلم دیگری با ۵۷ درصد سوختگی، و دانش‌آموزی با ۳۶ درصد سوختگی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان سوانح سوختگی آیت‌الله طالقانی اهواز بستری هستند.
۴. یک معلم دیگر نیز با سوختگی کمتر از ۵۰ درصد در بیمارستان سوانح سوختگی آیت‌الله طالقانی اهواز بستری است.
اطلاعی از وضعیت مجروح ششم (دانش‌آموز) در دست نیست.
مدارس مناطق محروم از بخاری نفتی تا کانکس
گفته می‌شود این سه دانش آموز ترک تحصیل کرده و همراه با اهالی روستا برای امداد و اطفای حریق در محل حاضر شده‌اند.
به گفته روابط عمومی آموزش و پرورش و سید احمد آوایی نماینده مردم شهرستان دزفول، وضعیت حادثه دیدگان از نزدیک پیگیری می‌شود.
اما سوال اینجاست که اساسا چرا باید هر سال شاهد چنین حوادثی باشیم؟
آنطور که در خبرها آمده حدود ۵ درصد بودجه عمرانی کشور به مدرسه‌سازی اختصاص دارد.
آنطور که مدیران آموزش و پرورش می‌گویند هم پس از حادثه‌های مکرر آتش سوزی دیگر هیچ مدرسه‌ای از بخاری نفتی استفاده نمی‌کند.
گویا هر بار باید حادثه‌ای تلخ ما را به سمت تصمیم برای ایمن‌سازی مدارس سوق دهد.
هرچند مدرسه کانکسی اساسا وضعیت استانداردی حتی برای مناطق صعب‌العبور ندارد، اما در همین حداقل امکانات هم می‌شود کمی ایمن‌سازی را جدی گرفت.
از این نوع مدارس کانکسی در شمال خوزستان در لرستان و چهار محال و بختیاری و سایر روستاهای مناطق کوهستانی و مسیر کوچ عشایر، کم نداریم.
مدارسی که حتما شبیه مدرسه کنگرستان به یک میله برقگیر ساده هم مجهز نیستند.
و یک صاعقه کافیست که همان امکان محدود را که از سرمایه عمرانی بیت‌المال تهیه شده، ذغال کند.
و از آن بدتر جان معلمان و دانش آموزان را تهدید کند.
شاید بهتر باشد مسئولان آموزش و پرورش و نمایندگان مردم در این مناطق پیش از آنکه دیر شود، به موازات پیگیری حال این حادثه‌دیدگان، به فکر ایمن‌سازی سایر کانکس‌های مدسه‌ای، یا کپری مناطق صعب‌العبور باشند.
نگاهی به برخی حوادث تلخ در مدارس ایران در سال‌های گذشته
آتش سوزی در دبستان اسوه حسنه زاهدان ( ۲۷ آذر۱۳۹۷) ۳ کشته
آتش سوزی در دبستان دخترانه شین آباد (۱۵ آذر ۱۳۹۱) یک کشته و ۲۸ تن دچار سوختگی
آتش سوزی در دبیرستان شبانه‌روزی وابسته به دانشگاه چابهار (آبان ۱۳۸۹) ۴ کشته
آتش سوزی در دبیرستان شبانه روزی وابسته به دانشگاه چابهار (آبان ۱۳۸۹ ) یک کشته و چند مجروح
آتش سوزی خوابـگاه شبانه‌روز در چاه رحمان زاهدان (آبان ۱۳۸۹) یک کشته
مدرسه شهید رحیمی درودزن فارس (آذر ۱۳۸۵) ۸ دانش‌آموز دچار سوختگی شدند
آتش سوزی در مدرسه روستای سفیلان لردگان (آبان ۱۳۸۳) یک کشته و ۱۳ مصدوم
آتش سوزی در مدرسه شهرستان شفت گیلان (بهمن ۱۳۷۶) یک مصدوم
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی