آداب خوشنویسی را بیاموزیم

 آداب خوشنویسی را بیاموزیم

به گزارش گلونی خوشنویسی به عنوان یک هنر با ریشه مذهبی و معنوی، آداب ویژه‌ای دارد.

آداب خوشنویسی از دیرباز، سینه به سینه از استادان این حوزه به شاگردان منتقل شده و به امروز رسیده است.

سایر ویدیوها در نماشای گلونی

رعايت آداب خوشنويسی بر تمامی سالكين طريق خوشنويسی لازم است.

برخی از این آداب عبارتند از:

۱- خلوص نيت: نخستين آداب مربوط به معلم و شاگرد، «خلوص نيت» است.

بدين معنی که هيچ گونه شوائب انتفاعی و مادی را با اين هدف مقدس و الهی نياميزند، زيرا ارزش عمل، به قصد و نيت بستگی دارد.

۲- تمرين و يادگيری مداوم معلم و شاگرد:

معلم و شاگرد نبايد از يادگيری و دريافت فيض از ديگران خود را محروم سازند.

عناوينی همچون مقام و منصب، شهرت، دينداری، سن و… نبايد در راه مانع يادگيری از کوچکترها و افراد پايين‌تر از خود شود.

۳- ويژگی‌های اخلاقی:

همان گونه که استاد، جهات جسمانی، عقلانی و هنری شاگردان را پرورش می‌دهد، بايد مربی رو ح آنها نيز باشد.

رفتار مربی، در واقع الگوی اخلاقی شاگردان است.

مهمترين خصوصيات لازم برای یک مربی خوشنویسی عبارت است از:

نشاط و محبت و نرمش، ضبط نفس و خويشتن داری، احترام به آداب ملی و دينی، سعی و تلاش در انجام وظيفه، تواضع و فروتنی و تشویق و ترغیب.

همچنین مربی بايد روشی را در تدريس انتخاب کند که تعليم وی به آسان‌ترين وجه، قابل فهم شود.

مسير او در تدريس بايد: از آسان به مشکل، از بسيط به مرکب، از محسوس به معقول و از عملی به نظری باشد.

اگر مربی به وظايف خود آشنا باشد و نظم و ترتيب را در آمد و رفت و تدريس بکار گيرد، با عملش در اطوار و رفتار و گفتار شاگردان، دگرگونی ايجاد می‌کند.

ما به عنوان مسلمان باور داریم که «من لم يشکر المخلوق لم يشکر الخالق».

کسی از انعام و لطف مخلوق تشکر نکند، شکر نعمت خالق را به جای نياورده است.

تقدير، آن است که حداقل به اندازه انعام و اکرام و تعليم و… از صاحب آن به قلب و زبان و عمل، تشکر کنی.

علاوه بر تمام اینها بر هنرآموز خوشنویسی، رعایت حق استاد هم واجب است.

مولاعلی (ع) می‌فرمايد:

«از جمله حقوق عالم اين است که: از او زياد نپرسی، جامه‌اش نگيری. مثل عالم، مثل درخت خرماست؛ بايد در انتظار باشی تا چيزی از آن برتو فرو ريزد».

حداقل حقوق استاد به ویژه در هنر خوشنویسی که معرفت و معنویت می‌طلبد، بر تو اين است که:

ياد استاد را در ذهن و در اجتماع زنده نگه داری، اگر زنده است برای او دعای خير، و اگر مرحوم است، برايش استغفار کنی.

پایان پیام

نویسنده: آرزو قدوسی