بزرگ علوی نویسنده معاصر با آثاری ماندگار
آثار بزرگ علوی جز آثار ارزشمند دوران ادبیات معاصر به‌حساب می‌آیند و بسیاری از افراد نثر واقع‌گرا و قلم روان او را می‌پسندند.
به گزارش گلونی وی نویسنده‌ای واقع‌گرا و استاد زبان فارسی ایرانی است.
سیدمجتبی آقابزرگ علوی مشهور به بزرگ علوی در 13 بهمن 1282 متولد شد.
او در نوجوانی همراه با پدر و برادرش به‌آلمان رفت و شخصیت ادبی‌اش، تحت‌تأثیر ادبیات آلمان و نویسندگان اروپایی به‌تدریج شکل گرفت.
بعد از بازگشت به ایران کار ادبی را با ترجمه قطعه‌ای از آثار شیلر تحت عنوان دوشیزه اورلئان آغاز کرد.
او همراه سایر نویسندگان معاصر نظیر محمدعلی جمال‌زاده، صادق هدایت و غلامحسین ساعدی، از پایه‌گذاران داستان‌نویسی معاصر هستند.
با این تفاوت که سبک نویسندگی علوی کاملاً واقع‌گراست.
او با نوشتن کتاب‌های چمدان، ورق پاره‌های زندان، گیله‌مرد و سالاری‌ها آثار ماندگاری را خلق کرد که بعداز گذشت سال‌ها همچنان جذاب و خواندنی هستند.
بزرگ علوی
کتاب چشم‌هایش بزرگ علوی به قدری دقیق و واقعی از زبان یک زن نوشته شده، که بعضی اگر نام علوی را روی جلد نمی‌دیدند شک داشتند نویسنده آن مرد باشد.
یا کتاب گیله مرد که بخشی از آن در کتاب درسی متوسطه دوم (دبیرستان) هم منتشر شد، داستانی قهرمان‌پرور باتوجه به جغرافیای مکان است.
اکبر رادی در نقدی معتقد است: «که گیله‌مرد تمام عناصر مادی و معنوی داستان «اقلیمی» را دارد.
زمان، مکان، آدم‌ها، موضوع، حتی برش‌های نازکی از گویش گیلکی و به‌رغم درون‌مایه مسلکی، جهانی‌ترین داستان کوتاهی‌ست که نسل اول داستان‌نویسان ما به فارسی نوشته‌اند.»
در واقع شاید آثار داستانی انگشت‌شماری از بزرگ علوی منتشر شده باشد.
اما نثر او آن‌قدر روان و عمیق است که هر کتاب او به تنهایی می‌تواند انسان را به اندیشیدن تشویق کند.
غلامحسین ساعدی درباره او می‌گوید: «علوی از آن دسته نویسندگانی است که همواره خود را در متن یک حادثه تاریخی می‌تواند مطرح کند و جدا از آن نه می‌تواند و نه می‌کند.»
سرانجام مجتبی بزرگ علوی به علت سکته قلبی در بیمارستان فریدریش هاین برلین بستری شد.
و در ۲۱ بهمن ۱۳۷۵ دار فانی را وداع گفت.
13 بهمن تولد اوست.
او در عمر 93 ساله خود، توانست آن‌چه که بر او و مردمش گذشته را در قالب داستان‌های خواندنی به رشته تحریر درآورد.
روحش شاد و یادش گرامی.
پایان پیام
نویسنده: سارا ملاعباسی