دلفین ریسو با ظاهری متفاوت

دلفین ریسو با ظاهری متفاوت

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ دلفین ریسو آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن تا ۳/۸ متر و وزن ۳۵۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم است.

جثه‌ای بزرگ دارد.

خصوصیت ظاهری بارز آن چین عمودی در جلوی سر (ملون) و نداشتن پوزه است.

باله سینه‌ای بلند و خمیده و باله پشتی بلند و داسی شکل است.

رنگ بدن خاکستری مایل به آبی است که با بالا رفتن سن به سفیدی می‌گراید.

معمولا روی پوست بدن پوششی از خطوط و لکه‌های سفید دارد که بهترین ویژگی برای شناسایی در دریا است.

دلفین ریسو

زیر گلو تا زیر شکم سفید و رنگ باله‌ها نسبت به دیگر اعضای بدن تیره‌تر است.

در آرواره پایین ۲ تا ۷ جفت و در آرواره بالا معمولا بدون دندان و یا گاهی ۱ تا ۲ جفت دندان دارند.

با آنکه به راحتی در دریا قابل شناسایی است ولی گاهی از فاصله دور به دلیل وجود باله پشتی بلند با دلفین بینی بطری Tursiops aduncus و نهنگ کشنده‌نما Pseudorca crassidens اشتباه گرفته می‌شود که به دلیل رنگ بدن و فرم سر قابل تمایز است.

 ویژگی‌های زیستی: اغلب اجتماعی و در دسته‌های کوچک تا متوسط (۱۰ تا ۱۰۰ تایی) دیده می‌شود ولی گروه‌های ۴۰۰۰ تایی نیز گزارش شده است.

بازیگوش است و در برخی موارد در اطراف قایق‌ها دیده می‌شود.

این دلفین معمولا به آرامی در سطح آب حرکت می‌کند.

گاهی بسیار پر انرژی می‌شود به طوری که بدن با پرش کاملا از آب خارج می‌شود.

بیشتر از سخت پوستان و سرپایان تغذیه می‌کنند اما به نظر می‌رسد که اسکوییدها را بیشتر ترجیح می‌دهد.

طول دوره بارداری ۱۳ تا ۱۴ ماه است و تنها یک بچه به طول ۱ تا ۱/۵ متر به دنیا می‌آورد.

طول عمر حداقل ۳۵ سال است.

 زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در آب‌های عمیق و گرم دنیا پراکنش دارد.

در ایران از سواحل دریای عمان گزارش شده است.

تاکنون در نزدیکی چابهار، شرق شهرستان جاسک و آخرین بار در سال ۱۳۸۹ در خور مرکزی شهر جاسک به گل نشسته است.

در حال حاضر اطلاعات چندانی از وضعیت جمعیتی این گونه در دست نیست.

 وضعیت حفاظتی: در زمره گونه‌های در معرض خطر انقراض سازمان حفاظت محیط زیست، در پیوست II کنوانسیون CITES و در طبقه کمترین نگرانی (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.

پایان پیام