سیاوش کسرایی شاعر آرش کمانگیر

سیاوش کسرایی شاعر آرش کمانگیر

سیاوش کسرایی یکی از شاعران دوران معاصر است که اشعار او بعد از فوتش هم با نسل‌های جدید همراه می‌شود.

به گزارش گلونی او شاعری است که به نیما یوشیج و سبک نیمایی وفادار بود.

کسرایی متولد ۵ اسفند ۱۳۰۵ در اصفهان بود.

او در کودکی به همراه خانواده خود به تهران آمد و تحصیلاتش را در این شهر گذراند.

به اقتضای دوران خود و مانند بعضی از دانشجویان به حزب توده پیوست.

تبعات پیوستن به حزب توده و وفاداری به این حزب حتی تا زمان فروپاشی، برای سیاوش کسرایی تاثیرگذار و مهم‌ترین آن دوری از وطن بود.

چراکه به واسطه برچیده شدن این حزب در ایران در سال ۱۳۵۸ از کشور خارج شد.

ابتدا در افغانستان سپس در مسکو و با فروپاشی شوروی در وین زندگی کرد.

او روابط اجتماعی خوبی با دیگر شاعران داشت و در این سال‌ها همواره این دایره اجتماعی را حفظ کرد.

هوشنگ ابتهاج، احمدرضا احمدی، محمود اعتمادزاده (م.ا. به آذین)، ایرج افشار، فروغ فرخزاد، مرتضی کیوان، شاهرخ مسکوب، فریدون مشیری، نادر نادرپور، نیما یوشیج، و ابراهیم یونسی از نزدیکان کسرایی هستند.

او با دوری از این اجتماع ضربه خورد اما همچنان پای تفکرات سیاسی خود ایستاد و درکنار آن شعر گفتن را ادامه داد.

سیاوش کسرایی

سیاوش کسرایی در اشعارش از خود و اجتماع سخن می‌گوید و روح اجتماعی و حماسی در اشعارش وجود دارد.

روحیه اجتماعی و حماسی که با تغزل و غنا همراه است و بعضی از آن‌ها نظیر «سیاوش» و «آرش کمانگیر» همچنان جز اشعار ارزشمند محسوب می‌شوند.

«آرش کمانگیر» یکی از شاهکارهای اوست که بعد از سال‌ها بسیاری آن را می‌خوانند و لذت می‌برند.

توصیف داستان آرش کمانگیر و بیان حرف سیاسی روز در قالب اشعار حماسی از ویژگی‌های این شعر است.

دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی درباره این اثر می‌گوید:« کوشش‌هایی که در سال‌های اخیر برای بازخوانی و تحقیق در اساطیر ایرانی از ابراهیم پورداوود به‌ بعد آغاز شده، زمینه را برای توجه به اساطیر ملی آماده کرده است و جوانه‌هایی از ادب حماسی در شعر معاصر به ظهور پیوسته که از نظر احیای یک اسطوره، می‌توان از آرش کمانگیر اثر سیاوش کسرایی نام برد که با همه ایرادهایی که به نحوه سرودن آن گرفته‌اند، [به‌لحاظ] نفس حادثه و نفس اسطوره، زمینه کامل دارد؛ زیرا هم مایه قومی و ملی دارد و هم حادثه غیرطبیعی در آن دیده می‌شود.»

سرانجام سیاوش کسرایی در ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ به دلیل ابتلا به ذات‌الریه در شهر وین درگذشت.

۱۹ بهمن سالگرد فوت این شاعر معاصر و مردمی است.

روحش شاد و یادش گرامی.

پایان پیام