پی پیسترل ساوی در ارتفاع زیاد شکار می‌کند
پی پیسترل ساوی در ارتفاع زیاد شکار می‌کند
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی پی‌پیسترل ساوی آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۴۰ تا ۵۴ میلی‌متر، طول ساعد ۳۲ تا ۳۸ میلی‌متر، طول دم ۳۱ تا ۴۳ میلی‌متر و وزن آن ۵ تا ۱۰ گرم است.
خفاشی کوچک با موهای نرم و بلند در سطح پشتی؛ بن موها تیره و نوک آنها بین نخودی تیره و روشن متغیر است.
موهای سطح شکمی روشن‌تر است؛ بن موها قهوه‌ای مایل به خاکستری و نوک آنها سفید مایل به زرد تا نقره‌ای است.
هیچ مرز آشکاری در امتداد گردن وجود ندارد.
پرده‌ها، صورت و گوش‌ها بسیار تیره‌اند.
مهمیز رشد چندانی نکرده و لوب پس‌مهمیزی باریک است.
نوک دم حدود ۳ میلی‌متر از پرده میان‌رانی بیرون می‌زند.
نخستین دندان پیش آرواره بالا دودندانه‌ای است و بلندی دندانه دوم حدود سه چهارم دندانه اول است.
نخستین دندان پیش آسیای بالا کوچک است و پشت دندان‌های نیش و پیش آسیای بزرگ بالا پنهان شده یا در بعضی افراد وجود ندارد.
پی پیسترل ساوی
ویژگی‌های زیستی: طعمه‌هایش را صرفا در حال پرواز و اغلب در ارتفاع نسبتا زیاد شکار می‌کند.
پرواز آن سریع و مستقیم است.
از انواع حشرات کوچک که یک جا ازدحام می‌کنند شامل پولک‌بالان، دوبالان، نازک‌بالان، بال‌توری‌ها و نیم‌بالان تغذیه می‌کند.
با ۲۰ تا ۷۰ فرد یک خوابگاه زایمان تشکیل می‌دهد.
معمولا در نیمه خرداد دو نوزاد به دنیا می‌آورد.
درباره رفتار مهاجرتی این گونه هیچ اطلاعاتی وجود ندارد.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: معمولا ساکن نواحی صخره‌ای از هم سطح دریا تا ارتفاعات زیاد است.
اغلب در همان مناطقی یافت می‌شود که چلچله کوهی (Hirundo rupestris) نیز حضور دارد.
عمدتا در شكاف صخره‌ها، گاهی در ساختمان‌ها (مثلا درز دیوارها و پشت کرکره‌ها) یا زیر پوست درختان می‌خوابد.
به ندرت در غارها و زیستگاه‌های زیرزمینی دیده می‌شود.
در فضاهای باز، در امتداد صخره‌ها، بر فراز دامنه‌های درخت‌دار، مراتع کوهستانی، آبگیرها بر فراز روستاهایی که با نور برق روشن می‌شوند خوراک‌جویی می‌کند.
تا ارتفاع ۳ هزار متر از سطح دریا رکورد شده است.
از فراوانی آن در ایران اطلاعات دقیقی در دست نیست و تاکنون از استان‌های خراسان رضوی، خراسان شمالی، تهران، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اردبیل، چهارمحال و بختیاری، فارس و سیستان و بلوچستان گزارش شده است.
وضعیت حفاظتی: دارای پراکندگی وسیع و فراوان است و شواهدی از افت جمعیت آن وجود ندارد.
به همین دلیل در در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.
غیر از استفاده از مواد شیمیایی برای ماندگاری چوب در الوارهایی که برای ساختمان‌سازی به کار می‌روند.
هیچ خطر مهمی بقای آن را تهدید نمی‌کند.
در بسیاری از کشورهای واقع در گستره پراکندگی‌اش بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حفاظت می‌شود.
پایان پیام
کد خبر : 200044 ساعت خبر : 1:30 ب.ظ