پی پیسترل کول یا بال سفید از آب راکد می‌نوشد

پی پیسترل کول یا بال سفید از آب راکد می‌نوشد

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی پی‌پیسترل کول (بال‌سفید) آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۳۹ تا ۵۵ میلی‌متر، طول ساعد ۳۰ تا ۳۶ میلی‌متر، طول دم ۳۰ تا ۴۵ میلی‌متر و وزن ۵ تا ۱۰ گرم است.

خفاشی کوچک جثه اما اندکی بزرگ‌تر از P. pipistrellus.

موهای پشتی دورنگ هستند، معمولا بن موها تیره اما نوک‌شان روشن‌تر و قهوه‌ای مایل به زرد است.

هرچند رنگ بعضی افراد در مجموع تیره‌تر است.

لبه آزاد پرده‌های بال و دم، به ویژه بین انگشت پنجم و کف پا، حاشیه سفیدی با عرض متغیر وجود دارد که ممکن است در بعضی نمونه‌های تیره‌تر وجود نداشته باشد.

گوش‌ها کوچک و دارای پنج چین پوستی هستند نوک گوشک گرد است اما پهن‌تر از تنه آن نیست.

نخستین دندان پیش بالا تنها یک دندانه دارد و دومین دندان پیش بالا بسیار کوچک است.

نخستین دندان پیش آسیای آرواره بالا بسیار کوچک و خارج از ردیف دندانی و متمایل به داخل دهان است، از این رو از نمای بیرونی دیده نمی‌شود.

ویژگی‌های زیستی: خیلی زود و پیش از غروب از خوابگاه خارج می‌شود.

در پرواز سریع و چابک و قدرت مانور آن بسیار زیاد است.

از آب‌های راکد می‌نوشد.

برای تشکیل کلنی‌های زایمان تا ۱۰۰ خفاش ماده یا گاهی بیشتر گرد هم می‌آیند.

بیشترین انرژی آواهای پژواک‌جایابی در فرکانس ۳۶ تا ۴۲ کیلوهرتز است.

اغلب در اطراف چراغ‌های تیر برق و در نواحی شهری شکار می‌کند.

از دوبالان کوچک، پولک‌بالان، بال‌موداران و نیم‌بالان و همچنین قاب‌بالان کوچک تغذیه می‌کند.

ساکن است و مهاجرت نمی‌کند.

در اوایل خرداد یک تا دو نوزاد به دنیا می‌آورد. طول عمر آن در طبیعت به ۸ سال می‌رسد.

پی پیسترل کول یا بال سفید

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: تمایل شدید به همزیستی با انسان دارد و در نواحی شهری و مسکونی فراوان است.

علاقه زیادی به بررسی نواحی جدید نشان می‌دهد.

با حوضه‌های جلگه‌ای نسبتا گرم و نواحی کوهستانی کم ارتفاع همبسته است.

بر فراز زیستگاه‌های گوناگون همچون زمین‌های کشاورزی و اطراف چراغ‌های تیر برق خوراک‌جویی می‌کند.

خوابگاه‌های تابستانی‌اش در خانه‌ها و خوابگاه‌های زمستانی‌اش در شکاف سنگ‌ها و زیر زمین‌هاست.

نسبت به P. pipistrellus در عرض‌های جنوبی‌تر یافت می‌شود و تا ارتفاع ۲ هزار متر از سطح دریا مشاهده شده است.

احتمالا فراوان‌ترین خفاش ایران است و وسیع‌ترین پراکندگی را دارد.

تاکنون از استان‌های گیلان مازندران، اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کرمانشاه، لرستان، کهکیلویه و بویراحمد، ایلام، تهران، زنجان، اصفهان، فارس، بوشهر، هرمزگان، خوزستان، کرمان، سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی و خراسان جنوبی گزارش شده است.

با این حال در نیمه جنوبی کشور فراوان‌تر است.

وضعیت حفاظتی: دارای پراکندگی وسیع و فراوان است و جمعیت‌های آن در بخش‌هایی از گستره پراکندگی‌اش رو به افزایش است.

به همین دلیل در فهرست سرخ IUCN در گروه «کمترین نگرانی» یا LC قرار گرفته است.

غیر از کاربرد آفت‌کش‌ها برای ریشه‌کنی پشه (به ویژه در نواحی شهری) هیچ خطر مهمی آن را تهدید نمی‌کند.

در بسیاری از کشورها بر اساس قوانین ملی و بین‌المللی حمایت شده است.

پایان پیام