گاو دریایی یا دوگنگ کاملا آبزی و گیاه خوار است

گاو دریایی یا دوگنگ کاملا آبزی و گیاه‌خوار است

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ گاو دریایی (دوگنگ) آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۲ و نیم تا ۴ متر و وزن آن ۲۵۰ الی ۱۰۰۰ کیلوگرم است.

نرها دو دندان پیشین بزرگ شبیه عاج فیل دارند بدن بزرگ و استوانه‌ای شکل، چشم‌ها کوچک، دست‌ها و دم به باله تغییر شکل داده‌اند و قسمت جلوی پوزه کاملا به طرف پایین خمیدگی دارد.

سطح بدن بدون مو و تنها در بخش‌هایی از بدن مانند سطح پهلوها و دم موهای نازک و کوتاه و موهای کلفت و کوتاهی در دوطرف لب بالا دیده می‌شود رنگ بدن خاکستری مایل به قهوه‌ای است.

فاقد لاله گوش بوده و لب بالایی شکاف‌‌دار است .

ویژگی‌های زیستی: نیمه اجتماعی است و اغلب به صورت خانوادگی با مادر به همراه بچه دیده می‌شود.

اما در مناطقی با فراوانی علف‌های دریایی در دسته‌های ۱۰ تایی و حتی ۱۰۰۰ تایی نیز مشاهده شده است.

روزها در آب‌های عمیق و شب‌ها در مناطق غرقابی به چرا می‌پردازد.

گاو دریایی یا دوگنگ

گیاه‌خوار است و غذای عمده‌اش را جلبک‌ها و گیاهان دریایی تشکیل می‌دهد.

در تمام فصول سال قادر به جفت‌گیری است و این عمل را رو به رو و تا اندازه‌ای بیرون از آب انجام می‌دهد.

بعد از ۱۳ تا ۱۴ ماه یک نوزاد به طول ۱۵۰ سانتیمتر و وزن ۳۵-۲۰ کیلوگرم متولد می‌شود.

۱۲ تا ۱۸ ماه از شیر مادر تغذیه می‌کند.

پدر و مادر به طور مشترک از بچه خود مراقبت می‌کنند. حداکثر طول عمر در طبیعت حدود ۷۳ سال است.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: سواحل کم عمق و غرقابی دریا با پوششی از گیاهان آبزی به ویژه جلبک‌ها و گاهی رودخانه‌های آب شیرین زیستگاه گاو دریایی است.

دومین جمعیت بزرگ گاو دریایی دنیا در آب‌های جنوبی خلیج فارس وجود دارد، اما در سواحل ایران به ندرت دیده می‌شود تا کنون از منطقه حفاظت شده حرا در شمال جزیره قشم و خور موسی در خلیج فارس و خلیج چابهار در دریای عمان مشاهده شده است.

وضعیت حفاظتی: در زمره گونه‌های حمایت شده سازمان حفاظت محیط زیست، گونه‌های آسیب‌پذیر (VU) فهرست سرخ IUCN و در پیوست I کنوانسیون CITES قرار دارد.

آلودگی‌های نفتی و به دام افتان در تورهای ماهیگیری باعث کاهش جمعیت این گونه شده است.

پایان پیام