گراز یا خوک وحشی با حس بویایی بسیار قوی
گراز یا خوک وحشی با حس بویایی بسیار قوی
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره گراز(خوک وحشی) آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول سر و بدن ۱۰۰ تا ۱۸۵ سانتیمتر، طول دم ۱۶ تا ۳۰ سانتیمتر، ارتفاع بدن ۶۰ تا ۱۱۰ سانتیمتر و وزن ۵۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم است.
گراز ظاهری کاملا مشخص دارد.
بدن حجیم و سنگین، سر بزرگ و گردن کوتاه و کلفت است.
دست و پاها کوتاه و دارای چهار انگشت که هر کدام به سم ختم میشود ولی فقط دو انگشت میانی روی زمین قرار میگیرد.
چشمها ریز و در قسمت عقب صورت قرار گرفته است.
گراز یا خوک وحشی
پوزه دراز و استوانهای شکل است و در نوک نعلبکی مانند آن سوراخهای بینی قرار دارند.
موهای بلند و زبری به رنگ قهوهای تا خاکستری دارد.
بعضی مواقع رنگ بدن زرد کرم میشود. پوشش بدن بچهها پوشیده از نوارهای زرد و قهوهای است.
دندانهای نیش در هر دو فک بالا و پایین وجود دارد که برای دفاع و زیر و رو کردن خاک برای یافتن ریشه گیاهان به کار گرفته میشوند.
ویژگیهای زیستی
در مناطقی با امنیت کافی روز و شب فعال است، اما در مناطق ناامن تنها شبها فعالیت میکند.
به صورت اجتماعی زندگی میکند.
مادهها غالبا با نوزادان و بچههای سالهای قبل و نرها به صورت تک یا در مجاور یکدیگر مشاهده میشوند.
همه چیز خوار است.
گراز نه تنها از ریشه گیاهان بلکه از کرمها، حشرات، کرمینهها (لاروها)، پستانداران کوچک، تخم پرندگان، میوه بلوط، غلات، لاشهها و زباله تغذیه میکند.
اندازه گستره خانگی آن به دسترسی به مواد غذایی و تنش ناشی از انسان بستگی دارد.
معمولا خوک وحشی گستره خانگی خود را ترک نمیکند.
خوکهای جوان، به ویژه نرها، گاهی پراکنده شده و میکوشند به گروههای دیگر بپیوندند.
توانایی دو بار زایمان در سال را دارد.
معمولا در اواخر پاییز و اوایل زمستان جفتگیری میکند.
نرهای قوی با چندین ماده جفتگیری میکنند.
مدت آبستنی حدود ۱۱۵ روز است. ماده قبل از زایمان گودال کوچکی حفر میکند و سطح آن را با برگ و علف میپوشاند.
در هر زایمان ۴ تا ۸ و گاهی تا ۱۲ نوزاد به دنیا میآورد.
نوزادان ۲ تا ۳ ماه شیر میخورند و تا یک سالگی به مادر وابسته هستند.
در ۱۸ ماهگی بالغ میشوند.
شناگر ماهری است.
حس بویایی بسیار قوی دارد و قادر است مواد غذایی موجود در زیر زمین را با استفاده از حس شامه پیدا کند.
طول عمر در طبیعت ۸ تا ۱۰ و در اسارت ۲۰ سال است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی
به غیر از مناطق کاملا بیابانی و خشک در اکثر زیستگاههای ایران، حتی در جنگلهای حرا با فراوانی بالایی زندگی میکند.
مناطق پر آب و تالابی با پوشش گیاهی بلند، به ویژه نیزارها را ترجیح میدهد.
در مناطق خشکتر در لابه لای گیاهان بلند نظیر گز ساکن میشود.
وضعیت حفاظتی
به دلیل سازش بالای این گونه با شرایط محیطی مختلف، استفاده از مواد غذایی متنوع و تولیدمثل زیاد، در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
جمعیت این گونه در بعضی از مناطق ایران، به علت حرام بودن گوشت و تولید مثل زیاد افزایش یافته و آفت محصولات کشاورزی شده است.
پایان پیام
کد خبر : 205005 ساعت خبر : 11:34 ب.ظ