دانلود آسمان ابری با صدای همایون شجریان
به گزارش گلونی همایون شجریان، خواننده محبوب و صاحب سبک عرصه موسیقی، برای سریال «میخواهم زنده بمانم»، با حال و هوایی عاشقانه خوانده است.
خواننده: همایون شجریان
آهنگساز و تنظیم: غلامرضا صادقی
شعر: حسین منزوی – غلامرضا طریقی
تیتراژ سریال «میخواهم زنده بمانم»
نوازندگان ارکستر : پدرام فریوسفی، میثم مروستی، نیلوفر محبی، امین عطایی، مهرداد عالمی.
دانلود آسمان ابری با صدای همایون شجریان
شعر: حسین منزوی
آسمان ابریست از آفاق چشمانم بپرس
ابر بارانی است از اشک چو بارانم بپرس
تخته دل در کف امواج غم خواهد شکست
نکته را از سینه سرشار توفانم بپرس
در همه لوح ضمیرم هیچ نقشی جز تو نیست
آنچه را میگویم از آیینه جانم بپرس
آتش عشقت به خاکستر بدل کرد آخرم
گر نداری باور از دنیای ویرانم بپرس
شعر: غلامرضا طریقی
نبودی و نشنیدی
دلم به گریه نشسته
میان خاطرههایت
چه کردهای که پس از تو
به هر کجا که تو بودی
غمی نشسته بجایت
کجای این شب هجران کجای این همه راهی
که از دریچه چشمت نمیرسم به نگاهی
بگو که از غم عشقت چگونه جان برهانم
چگونه این همه غم را به هر طرف بکشانم
نه پای رفتن از اینجا نه طاقتی که بمانم چگونه دست دلم را به دست تو برسانم.
همایون شجریان (۳۱ اردیبهشت ۱۳۵۴ تهران) خوانندهٔ موسیقی سنتی ایرانی و نوازندهٔ تنبک و کمانچه است.
وی پسر محمدرضا شجریان و برادر مژگان شجریان است.
او در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۵۴ در تهران در خانوادهای سرشار از موسیقی متولد شد.
وی فرزند محمدرضا شجریان است و از کودکی علاقه به موسیقی و ریتم در او نمایان بود تا آن که با تشخیص پدر نزد ناصر فرهنگفر به فراگیری تکنیک و شناخت ریتم که اساس موسیقی است پرداخت و چند سالی هم آموختن را نزد جمشید محبی ادامه داد.
از دهسالگی به همراه خواهرانش نزد پدر آواز را شروع کرد و در دوران بلوغ روزانه تکنیک آواز و صداسازی را بهصورت فشرده فراگرفت.
در همان زمان به هنرستان موسیقی رفت و کمانچه را به عنوان ساز تخصصی خود انتخاب کرد و در خارج از هنرستان به ادامه فراگیری آن نزد اردشیر کامکار و آشنایی با تار و سنتور به صورت گوشی پرداخت.
او از سال ۱۳۷۰ بههمراه محمدرضا شجریان در کنسرتهای آمریکا، اروپا و ایران (با تنبک) همراهی کرد و از ۱۳۷۸ به بعد در صحنهٔ کنسرتها به همخوانی با پدرش پرداخت.
اولین اثر با حضور او یاد ایام نام دارد که در آن اثر همایون شجریان تنبک نوازی را بر عهده داشته است.
پایان پیام