بیماری اگزوتیک و نقش آن در تخریب ذخایر ماهیان بومی کشور

بیماری اگزوتیک و نقش آن در تخریب ذخایر ماهیان بومی کشور

به گزارش گلونی دومین همایش ملی حفاظت از ماهیان بوم زاد ایران در تاریخ ۶ اسفند به میزبانی آنلاین گلونی برگزار شد.

دکتر مهدی سلطانی استاد و پژوهشگر ممتاز گروه بهداشت و بیماریهای آبزیان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران یکی از سخنرانان این همایش بود.

موضوع سخنرانی ایشان «نقش عوامل بیماری‌زای اگزوتیک (بیماری‌های وارداتی) در تخریب ذخایر ماهیان بومی کشور» بود.

ویدئوهای این همایش را در این لینک می‌توانید ببینید.

بیماری اگزوتیک

سایر ویدیوها در نماشای گلونی

حفظ ذخایر ماهیان بومی مستلزم توجه به عوامل متعددی از جمله پیش گیری از ورود عوامل بیماری‌زای کشنده (بیماری های وارداتی) به اکوسیستم آبی کشور است و به همین دلیل برای پیشگیری از تخریب ذخایر بومی آبزیان˓ کشورها متوسل به اعمال ضوابط، مقررات و قوانین متعدد و سختگیرانه شده‌اند.

عوامل بیماری‌زای بیگانه به روش‌های متعددی به اکوسیستم‌های آبی کشور وارد و با ابتلا گونه‌های حساس موجب تلفات وسیع و انتشار آنها به مناطق مختلف کشور می‌گردد.

از جمله راه‌های ورود عوامل بیماری‌های وارداتی:

۱- واردات ماهیان زینتی

۲- ورود گونه‌های آبزی وحشی حامل عوامل بیماری‌زا از طریق رودخانه‌های مرزی

۳- واردات عوامل بیماری زا توسط محققین/مراکز تحقیقاتی با اهداف تحقیقاتی

۴- انجام آزمایشات تجربی بر روی گونه‌های بومی با استفاده از عوامل بیماری زای وارداتی

۵- استفاده مکرر عوامل بیماری‌زای کشنده توسط افراد کم تجربه و یا فاقد صلاحیت لازم برای مطالعات آزمایشگاهی

۶- از طریق بیوتروریسم

از دیدگاه اپیدمیولوژی ورود پاتوژن‌ها به اکوسیستم‌های آبی کشور به روش‌های مذکور می‌تواند تهدیدی جدی برای ذخایر ماهیان بومی کشور باشد.

برخی داده‌های منتشر شده بیانگر ورود برخی ویروس‌های پاتوژن توسط محققین و یا مراکز تحقیقاتی و یا احتمالا از طریق گونه‌های زینتی وارداتی و یا واردات تخم چشم زده به داخل کشور است و با توجه به انجام آزمایش‌های تجربی بیماری زایی بر روی گونه‌های بومی امکان انتشار آنها در اکوسیستم‌های آبی را بالا برده است.

انجام آزمایش‌های تجربی بیماری‌زایی توسط افراد فاقد صلاحیت نیز در جابه جایی و یا واردات عوامل بیماری‌زا نقش زیادی دارد. بنابراین تداوم این گونه فعالیت‌ها می‌تواند تهدیدی جدی برای تخریب ذخایر ماهیان بومی کشور باشد.

پایان پیام