خداحافظی با این سیاره زیبا
به گزارش گلونی ندا بیرانوند در پویش پیک زمین نوشت:
«قلم بر میدارم تا بنویسم از سرگذشت سیاره‌ای زیبا با طبیعی باورنکردنی.
آنچنان زیبایی‌هایش بی‌نظیر است که مانند پر طاووس می‌ماند در مرغزاری پرگل اما روزی یک موجود عجیب برای ساختن زندگی درختانش را قطع کرد.
با آنها خانه ساخت در همان جا دقیقا همان جا آتش درست کرد و آتش درختان را گرفت.
آتش گرفت همه جا همه چیز.
خداحافظی با این سیاره زیبا
طبیعت است که ما را یاری می‌دهد و به یکدیگر فرا می‌خواند، اما آن را می‌فروشیم قلب‌هایش را قطع می‌کنیم.
زندگی‌اش سخت می‌شود، دیگر نمی‌تواند نفس بکشد.
آن را می‌سوزانیم. بدنش سوخته. درد دارد ولی کسی صدایش را نمی‌شنود.
باز هم دل آن را بیرون می‌کشیم چیزی سیاه مانند خونش، دردش دو چندان می‌شود خونش را کشیدند با عشق به ماهی‌هایش می‌نگرد.
ماهی‌هایش دارند می‌میرند از خوردن جسمی بی‌چیز و بی‌سرگذشت.
چشمانش اشک باران می‌شود و می‌باراند ابرهایش را بر دل خود می‌باراند تا دوباره نفس بکشد.
ولی آه می‌کشد چون دیگر زمان یاری‌اش نمی‌کند.
وجودش را از او می‌گیرند بر دلش زخم می‌زنند و نمک می‌پاشند.
چندی دیگر وقت خداحافظی از این سیاره زیباست.
طبیعت و کتاب‌ها از چشمانی هستند که می‌فهمند.»
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.
هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.
پایان پیام