درختان دوستان جادویی ما هستند
به گزارش گلونی تارادخت تیماجی ۱۴ ساله در پویش پیک زمین نوشت:
«به نام خداوند خورشيد و ماه که دل را بنامش خرد داد راه.
من عاشق جنگل‌ها هستم، چون برایم یادآوری می‌کند که من چه کسی هستم و چه چیزی باعث می‌شود من وجود داشته باشم.
یادآوری می‌کنه که من بدون وجود محیط زیست وجود نخواهم داشت و مقدار زیادی از خوراک، محصولات کاغذی از جمله دفتر و کتاب‌هایم و همچنین اکسیژنی که استفاده می‌کنم به محیط زیست وابسته است.
درختان دوستان جادویی ما هستند
واقعا درک نمی‌کنم که چقدر بعضی‌ها می‌توانند قدر نشناس باشند که کارخانه‌ها و موسسه‌های تجاری‌شان را به وجود درخت‌ها، فضای سبز و جنگل‌ها ترجیح دهند.
جاندارانی که زندگی او را می‌سازند، تخریب می‌کند که کارخانه و درآمد داشته باشد؟
یا هوای شهرها را آلوده کند؟
درختان موجودات جادویی‌ای هستند و دوستان خوبی به شمار می‌روند.
می‌توان با آنها حرف زد، کتاب خواند و به او تکیه کرد و در سایه خنک بهاری‌اش استراحت کرد.
از هر فردی در جهان بپرسی می‌گوید جنگل, دشت, دریا و… به من احساس آرامش و زنده بودن می‌دهد.
پس کافی‌ست کمی مهربان‌تر باشیم و خودخواهانه برخورد نکنیم.
قدر شناس باشیم و به اعضای مفید و کم‌توقع جامعه که بدون هیچ درخواستی برای ما مفیدند آسیب نزنیم.
کاغذها را به اندازه مصرف کنیم تا از قطع آنها جلوگیری کنیم.
بگذاریم با حیوانات و طبیعت زندگی خودشان را داشته باشند و در آرامش از زندگی لذت ببرند و همچنین باید از محیط‌بانان زحمت‌کش سپاسگذار باشیم.
که هوای محیط زیست را دارند و از آسیب به آن جلوگیری می‌کنند.»
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.
هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.
پایان پیام