دلنوشته ای برای محیط زیست
به گزارش گلونی ساناز دهقان ۱۶ ساله کلاس دهم از مدرسه قلم‌چی در پویش پیک زمین نوشت:
«این روزها دست به قلم شدن و نوشتن چند خط مطلب در مورد یک موضوع خاص اونم با موضوعیت محیط زیست خیلی سخت است و بیشتر می‌تواند تعبیر دلنوشته‌ای را به خود بگیرد.
ولی به نظر می‌رسه یک سری از مطالب هست که بر انسان تکلیفه که بازگو کنه و در قالب یک درد مطرح کنه.
یکی از چیزهایی که این روزها تو زندگی‌ها گم شده و می‌شه گفت کم رنگ شده بحث محیط زیست است.
بهتر بگویم احترام به مقوله محیط زیست است.
چیزی که از اصول و شعائر اسلامی ما بوده و هست ولی مثل خیلی از چیزای دیگه ما از زندگی‌هامون داره کنار گذاشته می‌شه.
اینکه ما ندونیم محیط زیست چیه و برای چی بایستی از اون محافظت کنیم واقعا درد بزرگیه.
دلنوشته ای برای محیط زیست
البته شعار دادن درباره محیط زیست و حفاظت از آن این روزها از مطالب لوکس روز شده ولی در عمل عکس این اتفاق می‌افته.
اگر بخواهیم در این رابطه قلم فرسایی کنیم از مثنوی هفتاد من کاغذ هم رد می‌شه.
پرسشی که بیشتر ذهن ما را درگیر خود می‌کند این است که چرا در ایران با وجود ریشه‌های تمدنی درخشان و فرهنگ والای ایرانی- اسلامی، چشم اندازهای ناب، گونه‌های نادر حیات وحش، هوای پاک و خاک حاصلخیز و کمیابی آب در بیشتر مناطق کشور، اینگونه ناآگاهانه و خودخواهانه با محیط زیست رفتار می‌شود و انگار برخی افراد خواسته یا ناخواسته کمر به نابودی طبیعت و زندگی بسته باشند.
این برخوردها و رفتارها ریشه در کجا دارند؟ در این میان مقصر کیست؟
هرکدام از ما مستقیم یا غیر مستقیم در سطح کلان و خرد به نوبه خود در ایجاد این بحران مقصر هستیم و شاید وقت آن رسیده باشد که به جای اینکه بی‌تفاوت باشیم برخورد قاطعانه داشته باشیم و جایی که فقط طرح و برنامه می‌دهیم پیگیر اجرا نیز باشیم و باید بدانیم که محیط زیست مقوله‌ای تک بعدی نیست و فقط به گروه خاصی مربوط نمی‌شود بلکه موضوعی چند بعدی و همه جانبه است.
بنابراین نیازمند بینش و اندیشه‌ای چند بعدی و همه‌سو نگر است.
محیط زیست جدا از طبیعت، جدا از جامعه‌ای که انسان در آن زندگی می‌کند و جدا از محیط‌های ساخته فکر و دست بشر قابل تصور نیست.
محیط زیست همه چیز را در بر می‌گیرد و بر روابط انسان و طبیعت حکم‌فرماست و در همه فعالیت‌های ما به عنوان انسان دخالت دارد و از آن متاثر می‌شود.
محیط زیست را می‌توان مجموعه‌ای از فضا و روابط موجود در آن در نظر گرفت.
محیط زیست، ما را می‌سازد و ما محیط را می‌سازیم و این ساختن و ساخته شدن یک سویه نیست بلکه رابطه‌ای دو سویه ایجاد می‌کند.
این رابطه بین ما و محیط زیست و بین هر یک از ما با دیگری وجود دارد و نباید محیط زیست را قربانی نماییم و باید بدون درنگ حرکت کنیم و چه زود همه چیز دیر می‌شود.
ای کاش بیشتر به محیط زیست‌مان توجه کنیم.
پایان پیام