رفاقت درخت و کاغذ داستان از جان گذشتن است
به گزارش گلونی محدثه سپهوند ۱۷ساله از کلاس یازدهم دبیرستان تهذیب از شهر خرم‌آباد در پویش پیک زمین نوشت:
«در میان انبوهی از درختان من را دوست کاغذ می‌دانند.
راستش را بخواهی دوست داشتن بد نیست ولی برای داشتنش باید از جانم بگذرم.
من می‌خواستم او را هم‌راز خود کنم اما او برای داشتنش جانم را در میان گذاشت.
باشد، قبول می‌کنم داشته باشمش.
به پیشواز دوستم می‌روم. اول صدای قدم‌هایشان و بعد هم صدای دلخراش اره برقی را می‌شنوم.
تمام وجودم را ترس گرفت ولی ارزش رفاقتم را داشت آن هم بعد از چند سال تنهایی.
ناگهان دردی عجیب مرا فرا گرفت و در تمام لحظات به فکر دوستم بودم.
و الان شادم. چون حدود ۵۰۰ دوست کاغذی دارم.»
رفاقت درخت و کاغذ
نوشته‌های شما به دست ما می‌رسد. نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید.
در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.
داستان، خاطره و یا آرزوی خود را برای زمین بنویس تا به دیگران اهمیت حفظ زمین را یادآور شوی.
صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.
اگر اهل نوشتن هستید ویرگول بهترین و ساده‌ترین مکان برای نوشتن است.
یادت باشه که به ازای هر پست که در گلونی بنویسی، درختی کاشته خواهد شد و به بهترین پست‌ها جایزه داده خواهد شد!
معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.
باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم. نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.
هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.
پس تا فرصت هست روایت خودتان را از زمین بنویسید و درخت خودتان را تصور کنید.
منتظر نوشته‌های شما اعم از داستان، خاطره و آرزو هستیم.
پایان پیام