زیباموش زاگرسی با فراوانی نسبتا مناسب
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره زیباموش زاگرسی آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول سر و بدن ۷۰ تا ۹۲ میلیمتر، طول دم ۸۲ تا ۱۰۰ میلیمتر، طول کف پای عقب ۲۰ تا ۲۳ میلیمتر، طول گوش ۱۹ تا ۲۶ میلیمتر و وزن ۱۰ تا ۲۴ گرم است.
جثه کوچک، گوشهای بلند و دم دراز منگوله داری دارد.
پوزه پهن نبوده و گرد است.
چشمهای درشتی دارد.
پاهای عقب ظریف و دارای پنج انگشت است.
کف پاها به استثنای قسمتی از پاشنه که موهای سفید دارد، برهنه است.
رنگ موهای پشت بدن حنایی مایل به نارنجی بوده و روی کمر به دلیل وجود موهای پراکنده سیاه رنگ، تیرهتر به نظر میرسد.
سطح شکمی بدن تا زیر گونهها و زیر چشمها یکدست سفید و حد فاصل رنگ پشت و زیر بدن کاملا مشخص است.
گوشهای خیلی بلند، برهنه و قهوهای کمرنگ دارد که موهای خیلی پراکندهای روی آن دیده میشود.
لکه سفید رنگ کوچکی بالای قائده لبه جلویی گوشها وجود دارد. روی دست و پا سفید و سطح شکمی دم سفید خالص و روی دم به رنگ پشت بدن است.
ویژگیهای زیستی: شب گرد است ولی در پاییز و زمستان روزها هم دیده میشود.
بیشتر به صورت اجتماعی زندگی میکند. در همه فصول سال حتا در شبهای بسیار سرد و طوفانی نیز فعال است.
لانهها بیشتر در شكاف صخرهها و زیر تخته سنگها ساخته میشود.
معمولا بقایای مواد غذایی در اطراف لانه دیده میشود.
از مواد گیاهی مانند دانه، برگ و گل و مواد حیوانی مانند حشرات تغذیه میکند.
دوبار زایمان در سال معمولی است و در هر زایمان ۳ تا ۵ بچه با چشمان بسته و بیمو میزاید.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: کوهستانهای مرتفع و صخرههای متلاشی شده واقع در مناطق بیابانی و استپی زیستگاه این گونه است.
از مناطق مرطوب دوری میکند.
تاکنون حضور این گونه از رشتهکوه زاگرس در استانهای کردستان، ایلام، لرستان، فارس، غرب اصفهان، شمال خوزستان، کرمان و هرمزگان گزارش شده است.
از فراوانی به نسبت مناسبی برخوردار است.
وضعیت حفاظتی: به دلیل پراکندگی نسبتا وسیع و زیستگاههای کمتر آسیب دیده، در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
پایان پیام