زیباموش هاتسون همبوم با موش خاردار
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره زیباموش هاتسون آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۶۹ تا ۷۹ میلی‌متر، طول دم ۷۴ تا ۹۲ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۱۷ تا ۱۹ میلی‌متر و طول گوش ۱۳ تا ۱۹ میلی‌متر است.
از زیباموش بزرگ کوچک‌تر بوده و رنگ موها قهوه‌ای رنگ پریده با نوک سیاه است.
از سایر ویژگی‌های ظاهری این گونه اطلاعاتی در دست نیست.
ویژگی‌های زیستی: درباره ویژگی‌های زیستی این گونه اطلاعات چندانی در دست نیست.
به صورت همبوم با موش خاردار دیده می‌شود.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: مناطق صخره‌ای و بوته‌زارهای مرتفع واقع در کوهستان‌های خشک جنوب‌شرقی ایران زیستگاه این گونه است.
این گونه فقط در جنوب‌شرقی ایران و جنوب‌غربی پاکستان پراکندگی دارد.
در ایران تاکنون از زاهدان، سراوان، نیک شهر و چابهار در استان سیستان و بلوچستان و رودان در استان هرمزگان از ارتفاع ۶۷ تا ۱۸۹۰ متر گزارش شده است.
از فراوانی این گونه اطلاعاتی وجود ندارد.
وضعیت حفاظتی: اگرچه گزارش‌های این گونه بسیار کم است، اما به دلیل زیستگاه‌های مناسبی که کمتر تحت تهدید قرار دارد در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
گستره پراکندگی این گونه در هیچ یک از مناطق حفاظت شده قرار ندارد.
مطالعات میدانی جامع برای بررسی بوم شناسی و پایش جمعیت ضروری است.
جوندگان
واژه جونده (Rodent) از ریشه لاتین (Rodere) به معنی گاز گرفتن، کندن و فرسودن است.
به دلیل اینکه جوندگان برای کوتاه کردن دندان‌های پیشین خود که دائما در حال رشد است، به جویدن مشغول هستند، به این نام خوانده می‌شوند.
جوندگان با ۲۸ خانواده، ۴۴۳ جنس و بیش از ۲۰۰۰ گونه بزرگترین راسته پستانداران را تشکیل می‌دهند.
بطوریکه از ۴۶۲۹ گونه پستاندار، ۴۳ درصد گونه‌ها متعلق به راسته جوندگان است.
تنوع اشکال در جوندگان بسیار زیاد است و از موش کوتوله ۵ گرمی تا کاپ یبارای ۷۰ کیلوگرمی دیده می‌شود.
در ایران تاکنون ۸ خانواده و ۷۱ گونه جونده گزارش شده است که تشی بزرگترین و جربیل كوتوله کوچک‌ترین جونده ایران است.
پایان پیام