غفلت از وضعیت درختان آینده خوبی ندارد
به گزارش گلونی امیرحسین قلی‌زاده ۱۷ ساله در پویش پیک زمین نوشت:
غفلت از وضعیت درختان
«محیط زیست یعنی محیط زندگی. همان طور که از نام این کلمه پیداست این محیط جایی است که تمامی موجودات کره زمین در آن زندگی می‌کنند و به هم وابسته هستند.
در همین حین ما انسان‌ها این وابستگی رو می‌بینیم و با بی‌توجهی و غفلت دست به نابودی محیط زیست می‌زنیم.
قطع اشجار می‌کنیم، ویلا سازی و جاده و معدن‌سازی می‌کنیم.
به عبارتی نه تنها نفعی به سود محیط زیست نداریم بلکه مضر و آسیب‌رسان هم هستیم و در کمال بی‌خیالی به سر می‌بریم.
حتا این روزها با تشکیل نهادهای مختلف هم کاری از پیش نبرده و این محیط روز به روز به سمت نابودی می‌رود.
زبان از گفتن بی‌خیالی‌ها و نابودی‌ها نسبت به محیط زیست قاصر است.
ولی امیدوارم هرچه زودتر فکری اساسی در این مسئله گردد و حداقل خودمان به خودمان و فرزندان و آیندگانمان باشیم.»
در گلونی بنویس تا درختی کاشته شود
نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید
در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.
داستان، خاطره و یا آرزوی خود را برای زمین بنویس تا به دیگران اهمیت حفظ زمین را یادآور شوی.
صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.
اگر اهل نوشتن هستید ویرگول بهترین و ساده‌ترین مکان برای نوشتن است.
یادت باشه که به ازای هر پست که در گلونی بنویسی، درختی کاشته خواهد شد و به بهترین پست‌ها جایزه داده خواهد شد!
معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.
باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم. نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.
هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.
پس تا فرصت هست روایت خودتان را از زمین بنویسید و درخت خودتان را تصور کنید.
منتظر نوشته‌های شما اعم از داستان، خاطره و آرزو هستیم.
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.
هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.
پایان پیام