محیط زیست مرا یاد خداوند می‌اندازد
به گزارش گلونی نسترن قبولی‌خانی ۱۶ ساله، کلاس دهم تجربی دبیرستان قلم‌چی در پویش پیک زمین نوشت:
محیط زیست و خداوند
«محیط زیست اسم آشنایی برای همه ماست، ما باید تا به حال از خودمون پرسیده باشیم که چه کارهایی برای محیط زیست انجام دادیم و می‌خوایم انجام بدیم.
محیط زیست بیانگر جایی هست که ما در آنجا زندگی می‌کنیم، نفس می‌کشیم به رشد و پیشرفت خود ادامه می‌دهیم، پس قطعا همه ما محیط زیستی سالم، پاک و نشاط‌آور می‌خواهیم تا در آنجا به راحتی زندگی کنیم.
کارها اول از خود ما شروع می‌شن رفتارهایی که ما با طبیعت و زندگی اطراف‌مون داریم، کارهایی که باعث کمک کردن به محیط‌مون می‌شه یا کارهایی که باعث از بین رفتن محیط زیست و بعد از بین رفتن خود ما می‌شه.
شما اسم محیط زیست رو می‌شنوید یاد چه چیزهایی می‌افتید؟ معلومه که یاد طبیعت، زندگی، درخت‌ها، شکوفه‌ها و سرسبزی‌هایی که همه ما با دیدن این مخلوقات به یاد خداوندی می‌افتیم که تواناست و هر چیزی را که خلق کرده قطعاً حکمتی در آن بوده است.
درخت کلمه‌ای است که معنی طراوت، زندگی، هوای پاک، زمینی زیبا رو به ما می‌گه! درخت‌ها زیبای زمین ما هستند، درخت‌هایی که وجودشان چشم‌های ما رو نوازش می‌ده، درخت‌هایی که با بودن‌شان به ما شوقی دوباره می‌ده!
بیایم قدر محیط زیست خود را بدانیم!»
در گلونی بنویس تا درختی کاشته شود
نوشته‌های رسیده به این پویش را اینجا بخوانید
در انتهای این کمپین جوایزی هم به بهترین نوشته‌ها، اهدا خواهد شد.
داستان، خاطره و یا آرزوی خود را برای زمین بنویس تا به دیگران اهمیت حفظ زمین را یادآور شوی.
صفحه این پویش در سایت ویرگول را ببینید.
اگر اهل نوشتن هستید ویرگول بهترین و ساده‌ترین مکان برای نوشتن است.
یادت باشه که به ازای هر پست که در گلونی بنویسی، درختی کاشته خواهد شد و به بهترین پست‌ها جایزه داده خواهد شد!
معجزه کلمات در جان زمین می‌نشیند.
باید از «زمین» که تنها سرمایه ماست، بیشتر از اینها بنویسیم. نوشتن یادمان خواهد انداخت که برای نجات و حفظ زمین به هم نیازمندیم.
هر پست و انتشار آن به کاشته شدن درختی ختم خواهد شد و این همان معجزه جاری کلمات است.
پس تا فرصت هست روایت خودتان را از زمین بنویسید و درخت خودتان را تصور کنید.
منتظر نوشته‌های شما اعم از داستان، خاطره و آرزو هستیم.
ما مسئولیم
ما فقط یک زمین داریم. این جمله را بارها شنیده‌ایم.
همه ما نسبت به زمین – این تنها سرمایه مشترک – مسئولیم. اگر امروز کلمات را به خدمت می‌گیریم برای ثبت و یادآوری همین حقیقت محض است که جز حفظ زمین با همه توان‌مان چاره‌ای نداریم.
هر درختی که جان می‌گیرد، نفس‌های زمین تقویت می‌شود و ما برای روزگار پیش‌رو امید بیشتری خواهیم داشت.
زندگی بدون درختان شدنی نیست. مشارکت امروز و مسئولیت اجتماعی ما نسبت به حفظ و احیای درختان موضوعی است که از همین امروز تا همیشه به آن محتاجیم.
ما در کنار هم کارهای مهمی خواهیم کرد که امتدادش به نسل‌های بعدی‌مان خواهد رسید.
پایان پیام