واژه درخت غیر قابل توصیف است
به گزارش گلونی صدف محمدزاده ۱۴ ساله دانش آموز پایه هشتم شهرستان سقز در پویش پیک زمین نوشت:
«نامه‌ای به محیط زیست:
من همیشه در اندیشه درختان غرق می‌شوم.
درختان در خاک سرشار از اسرار باستانی، ریشه دارند و در جمع کوه‌های بالامرتبه حضور دارند.
همیشه استوار و شیک پوش هستند و شیک پوشی خود را مطابق هر فصل نمایان می‌کنند.
زندگی گرمابخش و دوستانه‌ای دارند به طوری که از دوری همدیگر تاب نمی‌آورند و همه در کنار هم شب به خواب می‌روند و صبح با درخشانی نور خورشید و گرمای صمیمت‌شان از خواب برمی‌خیزند.
البته تک درختانی هم وجود دارند که همانند آدم‌های مستقل می‌مانند و محکم و استوار زندگی خود را پیش می‌برند.
درختان تحت هر شرایطی به ریشه‌های‌شان چنگ می‌زنند و استوار می‌مانند.
اگر شاخه‌های‌شان تک به تک شکسته شوند و همانند برگ به زمین بیافتند، بازهم پایدار برجای خود می‌مانند و بدون سرشکستگی زندگی خود را ادامه می‌دهند.
واژه درخت
اگر درختی با انواع حوادث بی‌رحم و آتشین دچار زخم شود، تا آخرین نفس با امید در آسمان‌ها لبخند می‌زند و هنگامی که از ریشه جدا شده و زخم‌هایش نمایان شود، می‌توان تمام تاریخش را در حلقه‌های درخشان بر تنه‌اش خواند.
تمام سختی‌هایش را از خراش‌های روی پیکرش دید و تنومندی را در ریشه‌هایش حس کرد.
از دریا بودن دل درختان نگذریم؛ با اینکه درختان شاهد تمام بی‌رحمی‌های ما و ظلم‌هایی که در حق محیط زیست انجام می‌دهیم هستند، باز هم با تمام وجود از ریه‌های‌مان مانند سربازهای مسئولیت پذیر محافظت می‌کنند و هوا را با تمام توان‌شان تمیز و زیبا نگه می‌دارند.
دسته‌ای از درختان هم از جان خود مایه می‌گذارند و مانند مادری مهربان میوه‌هایی از وجود خود را که سرشار از ویتامین است، بدون هیچ چشم داشتی تقدیم‌مان می‌کنند.
آن‌ها در هر فصل با همه چیز هماهنگ می‌شوند و برگ‌های خود را مطابق آن رنگ می‌کنند و زیبایی مکان را در هر حالتی حفظ می‌کنند.
هر زمانی رایحه دل انگیز درختان به مشام می‌رسد، صدای پیچیدن هوا در گیسوهای‌شان در گوش زمزمه می‌شود و می‌توان رقص برگ‌ها را در میان شاخه‌ها دید.
تمام وجود را آرامش فرا می‌گیرد و مفهوم زندگی را می‌توان فهمید. این مفهوم تو را از نعمت‌های زندگی‌ات آگاه می‌کند و تو را به سوی فرصت‌های طلایی زندگی سوق می‌دهد.
به راستی واژه درخت غیر قابل توصیف است اما افسوس که هر روز از کنار این نعمت بدون توجه و خیلی عادی می‌گذریم، اما به این نمی‌اندیشیم اگر این نعمت شگفت انگیز نباشد زندگی تصور نمی‌شود.»
پایان پیام