ول آبزی شناگری ماهر است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره ول آبزی آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول سر و بدن ۱۴۶ تا ۱۸۶ میلیمتر، طول دم ۱۰۰ تا ۱۳۶ میلیمتر، طول کف پای عقب ۳۰ تا ۳۳میلیمتر، طول گوش ۱۵ تا ۱۷ میلیمتر، وزن حدود ۸۰ تا ۲۰۰ گرم و بزرگترین ول ایران است.
سر بزرگ، پوزه پهن و کوتاه، چشمها کوچک و گوشها کوتاه و پنهان در میان موها است.
رنگ پشت بدن قهوهای تیره مخلوط با نارنجی و خاکستری و روی کمر رنگ تیرهتر و مایل به سیاه است.
رنگ موهای زیر بدن خاکستری بوده و گاهی سایهای از زرد نارنجی در بعضی از قسمتهای زیر بدن دیده میشود.
مرز مشخصی بین رنگ تیره پشت و خاکستری زیر بدن وجود ندارد.
دم به نسبت بلند و تقریبا به اندازه نصف طول سر و بدن است.
روی دم موهای کوتاهی روییده است و فلسهای غضروفی از زیر موها نمایان هستند.
کف دست و پا برهنه است.
دندانهای پیشین زرد متمایل به نارنجی بوده و دندانهای آسیا همانند دندانهای پیشین رشد دائمی دارند.
ویژگیهای زیستی: روزها به ویژه صبح زود و عصرها فعال است.
ورودی لانه غالبا بالای سطح آب قرار داشته و چندین راهروی زیر زمینی دارد.
این راهروها به لانه که سطح آن به وسیله علفهای خشک مفروش است منتهی میشود.
طول راهروها گاهی به ۴۰ متر میرسد.
انبار ذخیره غذا مجاور لانه قرار دارد.
شناگر ماهری است و هنگام خطر به داخل آب شیرجه میزند.
قادر است به مدت 1/5 دقیقه در عمق دو تا سه متری زیر آب شنا کند، دارای غدد تولید بو است و قلمرو خود را با آنها علامتگذاری میکند.
از برگ، گل، پیاز گیاهان، پوست و ریشه درختان و گاهی نیز از حشرات کوچک آبزی و حلزون تغذیه میکند.
جفتگیری از اواسط بهار تا اواسط پاییز صورت میگیرد.
۲ تا ۵ بار در سال تولید مثل میکند.
طول دوره بارداری ۲۰ تا ۲۲ روز است و در هر زایمان ۴ تا ۶ بچه بی مو و با چشمانی بسته میزاید. حداکثر طول عمر در اسارت ۵ سال است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: بعضی جمعیتها آبزی هستند و در اطراف رودخانهها، نهرها و تالابهایی که دارای پوشش گیاهی متراکم هستند زندگی میکنند.
بعضی جمعیتها نیز خشکزی هستند و در چمنزارها و اراضی کشاورزی مشاهده میشوند.
تاکنون از استانهای تهران، مازندران، گیلان، اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، زنجان، کردستان، کرمانشاه، لرستان، همدان، مرکزی و اصفهان گزارش شده است.
وضعیت حفاظتی: ول آبزی دارای جمعیتهای پایدار و پراکندگی وسیعی است و به همین دلیل در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
در بعضی مناطق نیز به عنوان آفت محصولات کشاورزی شناخته میشود.
پایان پیام