تماس های از دست رفته یک دوست
به گزارش گلونی، اگر عدد عمرمان را تقسیم کنیم برتعداد دوست، رفیق، یار، محب، مصاحب، صدیق و صدوق‌هایی که داشتیم، می‌دانید چه به دست می‌آید؟
روزهای بر باد رفته؟
روزهای از یاد رفته؟
روزهای برخاک رفته؟
خاک‌های بر سر نشسته؟
یا…
هیچ کدام. پاسخش زندگی می‌شود.
این یعنی همان شعری که حافظ می‌فرماید:
اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت / باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود
تماس های از دست رفته یک دوست
ویدیوهای بیشتر در نماشای گلونی
بله. آدم‌های زیادی را می‌شناسیم که به هر دلیلی روی خودشان و خاطره‌های‌شان خروارها خاک ریخته‌ایم و از آن‌ها تنها شماره‌های‌شان در گوشی‌مان باقی‌مانده است.
خیلی‌ها خواسته و بعضی ناخواسته به یادها پیوستند که البته این غبار فراموشی هر چقدر هم عمیق باشد بازهم در پیچی، یقه‌مان را می‌گیرد و ما را به یادشان می‌اندازد.
اگر هم در این حین ابرو بالا می‌اندازید و می‌گویید که حتما نخواستیم، نشده، نخواستند یا حتی بتوچه! برو پی کارت.
خب حتما درست می‌فرمایید.
بنده فقط در حد پندی شکرین به عرض رساندم که این دنیا با همه اتفاق‌هایش شاید خیلی وقت‌ها مزه‌ی چای تلخ آخر شب را بدهد.
ولی به هرحال این‌قدر هم بی‌ظرفیت نیست که با تماس تلفنی و احوال‌پرسی تو را گرم و سرشار از حس خوب نکند.
پس بیایید در کنار این همه تایپ کردن‌ها و گشت و گذارهای مجازی برای یک بار هم که شده دست‌تان به گرفتن شماره کسانی برود که حتی اگر گیرتان بیاورند با دمپایی دنبال سرتان می‌کنند و تشنه چَکی از برای‌تان می‌شوند.
ولی بعد از ضربتی نوش کردن، تازه متوجه می‌شوید دنیای‌تان رنگین‌تر می‌شود.
حالا نوع رنگش مهم نیست چه رنگی. به هر حال از قدیم گفته‌اند سیلی دوست گُله هر کی نخوره…؟
خلاصه به امتحان و هیجانش می‌ارزد.
به هرحال یک بار در عمرتان ویژه باشید به قول عباس کیارستمی عزیز که می‌گوید:
«ما باید به دنبال آدم‌های ویژه بگردیم یا آدم‌های معمولی در شرایط ویژه.»
پایان پیام
نویسنده: زهرا بزرگی
کد خبر : 214469 ساعت خبر : 2:26 ب.ظ