صعود اولین فضاپیما و اسطوره پرواز در ایران باستان

صعود اولین فضاپیما و برآورده شدن آرزوی دیرینه انسان

به گزارش گلونی ۱۲ آوریل سال ۱۹۶۱ میلادی سالروز صعود اولین فضاپیما با نام فضاپیمای وستوک_۱ به خارج از جو و آغاز عصر سفرهای فضایی انسان است.

شصت سال پیش در چنین روزی یوری الکسیویچ گاگاریانِ اهل کشور روسیه با رفتن به خارج از جو نام خود را در تاریخ با عنوان اولین فضانورد جهان ثبت کرد و از آن روز تا به الان هر ساله ۱۲ آوریل در سرتاسر جهان با نام شب یوری جشن گرفته می‌شود.

شب‌های یوری هر ساله یادآور آرزوی دیرین پرواز برای انسان‌‌هاست. آرزویی که جز در خیال توان پرداخت و تحقق نداشت غافل از اینکه هزاران سال بعد در درجه نخست با بالگرد‌ها و هواپیما و بعد به وسیله فضانوردها دنیای علم را زیر و رو کرد و به خیال دیرین آدمی جامه‌ی واقعیت پوشانید.

صعود اولین فضاپیما

انسان‌ها از مصر تا ایران، از بین النهرین تا یونان همیشه و همیشه آرزوی پرواز کردن را در سر می‌پروارندند از آن جهت که در منظر آنان آسمان با جهانی ورای قلمرو انسانی در ارتباط بود و جایگاه خدایان، فرشتگان و مقدس‌ترین امور محسوب می‌شد و پرواز کردن به معنی رسیدن به رهایی، قدرت و معنویت بود و چون توان عملی کردن این خواسته از بشر آن روزها برنمی‌‌آمد.

او به ناچار و به مانند همیشه به اسطوره روی آورد چراکه از قول خانم دکتر ژاله آموزگار اسطوره واکنشی از ناتوانی انسان‌ها وتجسم احساسات آدمیان است و نشان از عدم آگاهی بشر دارد.

صعود به آسمان را در خلال افسانه‌ها به چند روش شاهد هستیم؛ سوار شدن بر پرندگان عظیم‌الجثه و سایر جانوران بالدار خیالی، نشستن برتخت و حمل تخت توسط دیوان و پرندگانی مثل عقاب، قالیچه‌های پرنده و اذن الهی. کی‌کاووس پسر کی‌قباد پادشاه کیانی و جمشید از نمونه افراد اسطوره‌ای هستند که در اساطیر ایران فرصت پرواز به آسمان را پیدا کردند.

تندیس‌های شیرانِ بالدار در تخت جمشید نیز حاکی از اهمیت پرواز در افکار باستانیان است.

همان‌طور که گفته شد ایده‌ به پرواز درآمدن محدود به جغرافیای ایران امروزی نبوده و ما شاهد شخصیت‌هایی چون نمرود، ایکاروس، حضرت سلیمان و غیره هستیم.

جملات فوق در بیان بخش اسطوره‌ای تاریخ پرواز و اهمیت آن برای انسان بود.

همان‌طور که می‌دانیم این آرزو، مسیرِ تاریخی پر پیچ و خمی را طی کرد تا به واقعیت خود رسید و همچنان نیز مسیر زیادی برای پیمودن دارد چراکه آرزو‌های انسان پایان‌ناپذیر است.

پایان پیام

نویسنده: کیمیا قنبری