چگونه محیط بانان را از گلوله سلاح جنگی حفظ کنیم؟
به گزارش گلونی محمد درویش عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و رضا ساکی روزنامه‌نگار، فعال محیط زیست و دیده‌بان لرستان در یک گفتگوی زنده اینستاگرامی درباره نجات طبیعت ایران و شهادت تلخ محیط‌بانان زنجانی به بحث و تبادل نظر پرداختند.
خبر شهادت محیط‌بانان منطقه فیله‌خاصه زنجان، غمی عمیق در روح و روانِ همه دوستداران محیط‌زیست ایران برجای گذاشت.
محمد درویش ضمن تسلیت شهادت محیط‌بانان زنجانی، بر لزوم تلاش برای پایان دادن جنگ خاموش محیط‌بان و شکارچی در طبیعت ایران، به شیوه‌ای منطقی و تاثیرگذار تاکید کرد.
به عقیده او پایان گرفتن چنین حوادث ناگواری که اخیرا در گوشه و کنار کشور تکرار شده‌اند عزمی همگانی و کارشناسی جامعه‌شناختی می‌طلبد.
کشتن دو محیط‌بان با زدن تیر خلاص به پیکر زخمی آنها نشان از درجه‌ای از قساوت و خشونت است که حتی در کشورهای همسایه که گروه‌های تروریستی و بی‌رحمی مانند داعش در آنها مشغول فعالیت هستند، به راحتی بروز نمی‌کند.
چگونه محیط بانان را از گلوله سلاح جنگی حفظ کنیم؟
نماشای گلونی را دنبال کنید
بیش از هزار نفر از محیط‌بان و جنگلبان معلول و به شدت زخمی شده‌اند و حدود ۱۶۰ محیط‌بان و جنگلبان را در طول چند دهه اخیر از دست داده‌ایم.
متاسفانه این رقم در بین همه کشورهای جهان با توجه به جمعیت ایران و وسعت مناطق حفاظت شده‌اش بی‌رقیب است.
برای حفظ جان محیط‌بانان، قوانین دست و پاگیر قدیمی باید جای خود را به قوانین مدرن و تاثیرگذار بدهند.
روانشناسان، جامعه‌شناسان، مردم‌‌شناسان، حقوقدانان و صاحبنظران حوزه تعلیم و تربیت باید به میدان آمده و اجازه ندهند این جنگ خاموش و اعلام‌‌نشده در طبیعت ایران تداوم یابد.
چنین حادثه شومی گواه خطری جدی در کیفیت سلامت اجتماعی جامعه ایران است.
متاسفانه این بیماری با مسلح‌تر شدنِ بیشتر محیط‌بانان یا با اعمال جریمه‌های سنگین‌تر حل نخواهد شد.
بیشتر شکارچیان مردم بومی و محلی هستند، برای نجات طبیعت ایران باید همین جامعه محلی را به حراست از زیست بوم هر منطقه گماشت.
باید صدای شکارچیان را نیز شنید.
چه بسا که شرایط اقتصادی، فقر و فلاکت مردم محلی سبب شده که آنها برای گذران زندگی خود به شکار روی بیاورند.
اگر با یک باند شکار حرفه‌ای یا قطع درختان در بروز این حوادث طرف شده‌ایم هم با روش‌های علمی و موثر باید به حل این معضل پرداخت.
بروز چنین اتفاقاتی بیش از همه نشان‌دهنده یک خلا جدی در نظام آموزشی ماست.
اگر آموزش و پرورش و رسانه‌های رسمی کشور در این موضوع به درستی به اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی نپردازند، اتفاقات بدتر از این هم دور از ذهن نخواهد بود.
محیط‌بانی در کشور ما هنوز به‌روزرسانی نشده و با کمترین و بلااستفاده‌ترین امکانات به حراست از مناطق حفاظت‌شده کشور مشغول است.
این در حالی‌ست که در بسیاری از مناطق دنیا پاسگاه‌های محیط‌بانی و مراکز دیده‌بانی به منابع نرم‌افزاری، دیجیتالی و نصب دوربین‌های هوایی و رصد شبانه‌روزی مجهز شده‌اند.
اگر چنین امکاناتی در ایران نیز فراهم شود، دیگر نیازی به رویارویی محیط‌بانان با متخلفین و ایجاد درگیری‌های یک طرفه نخواهد بود.
تا دیرتر از این نشده باید به فکر تغییر قوانین، گسترش امکانات و بررسی شرایط محیط‌بانی و شکار در محیط زیست کشور بود.
پایان پیام
کد خبر : 218458 ساعت خبر : 1:12 ب.ظ